31 augustus 2023 - Denemarken - dag 14 - Dalby Bugt, Mesinge

Gisteren rond middernacht kwam de voorspelde regen alsnog. Het eerste gerommel in de verte was ongeveer gelijktijdig te horen met het krakende geluid uit mijn telefoon waarop ik de app ‘Onweeralarm’ heb geïnstalleerd (tip van Gerda in La Clie). Een paar dagen geleden waarschuwde de app ook al, terwijl het bij ons stralend weer was - hij stond nog ingesteld op locatie Groningen.

Toen we vanmorgen opstonden was het nog steeds koel en grijs en dat zou best nog een tijdje zo blijven. Veel regen werd er niet meer voorspeld. We deden dus lekker rustig aan, sowieso mijn favoriete manier van ‘s ochtends op gang komen. Na verloop van tijd vonden we toch dat we in actie moesten komen. Voor de derde dag achter elkaar een museum bekijken sprak ons geen van beiden erg aan, dus toen bedachten we dat we maar eens een flinke wandeling gingen maken - we hadden per slot van rekening onze wandelschoenen meegenomen en tot nu toe nog niet gebruikt. 

Het doel was aantrekkelijk, Café Kirkeladen in Mesinge, ruim 5 km enkele reis. Voor de zekerheid de regenjassen in de rugzak, camera mee en stappen maar. We kwamen er al snel weer achter dat wandelen toch veel minder ‘ons ding’ is dan fietsen. Zeker in een niet al te afwisselend landschap gaat het gewoon te langzaam en onze lichamen verzetten zich ook meer en meer tegen die beweging. Ik had met name in het begin last van mijn rug en Marja klaagde op de terugweg over pijnlijke heupen en knieën. We hadden daardoor wel alle tijd om naar aanleiding van de reactie van Just na te denken over toekomstige reizen die wellicht weer wat spectaculairder/uitdagender zouden kunnen zijn. Maandenlange fietstochten door woeste landschappen, hmmm, heb je die ook met volgauto? Met een beschaafd campertje en fietsen mee door Europa of Noord-Amerika trekken? Ja, dat komt meer in de buurt. We willen in ieder geval in de VS nog een keer een rondreis maken langs een aantal ‘hidden gems’, niet zozeer de National Parks als wel de veel minder bekende State Parks, waarvan er werkelijk honderden zijn. 

Al filosoferend kwamen we op de plek van bestemming, alwaar we een voortreffelijke Deense lunch kregen voorgeschoteld.  We deelden een Fynen omelet (degelijke kost, een grote luchtige omelet met uitgebakken spek en knapperige zwoerdjes,  kerstomaatjes, bieslook en roggebrood) en een visschotel (gepaneerde scholfilet op toast, roze garnalen, warm- en koudgerookte zalm, iets kaviaar-achtigs en garnering). Allebei heerlijk en ook zoveel dat we de nagerechten maar hebben overgeslagen.

Tijdens de lunch begon het enorm te hozen, de plassen stonden op het gazon voor het restaurant. Gelukkig bleef het bij die ene bui, maar het bleef wel dreigend. We hadden op de terugweg regelmatig een excuus nodig om het stramme lijf even rust te geven. Af en toe wat pruimen en appels bietsen, bramen plukken en een paar foto’s maken van de inmiddels wat herfstachtige natuur. Morgen weer lekker op de fiets.