8 december 2023 - Italië - dag 13 - La Villa del Senatore, Gravina de Puglia

We hebben op vakantie eigenlijk altijd wel een keer een dag waarop we een excursie plannen die helemaal in de soep loopt en deze 13e dag had daar aanvankelijk alle schijn van. In ons prachtige appartement met ruime badkamer konden we niet fatsoenlijk douchen omdat de douchekophouder lam was - sinds gisteren, beweerde onze praatgrage gastvrouw vanmorgen bij het ontbijt en waar vind je zo snel iemand die dat kan komen repareren?  Die kwamen met zijn tweeën binnen toen wij in de ontbijtzaal zaten, wel snel, niet handig, want al onze spullen stonden er nog.

De laatste twee nachten verblijven we in de omgeving van Matera, op een klein uur rijden van het vliegveld. In Matera zelf konden we onder de 200€ per nacht alleen terecht op twee losse bedden in een slaapzaal of op een divan in een schuur. Dat prijsniveau schijnt daar vrij normaal te zijn, maar we hebben vandaag ook te maken met de viering van Maria’s onbevlekte ontvangenis, een vrije dag in Italië, die massaal wordt benut voor uitjes en familiebezoek. Marja vraagt zich nu wel af hoe dat zit met Maria; is ze maar tweeëneenhalve  week zwanger geweest, of net iets meer dan een jaar? Tja, daar krijg je geen uitleg over op de openbare school.

Gelukkig was er in de omgeving van Matera nog wel redelijk geprijsde accommodatie verkrijgbaar en we zitten nu in een prachtige kamer (met privé-sauna) in La Villa del Senatore, in Gravina in Puglia. De senator, die actief was in de tijd van premier Aldo Moro, heeft daadwerkelijk in dit huis gewoond, maar inmiddels zijn er op de begane grond twee appartementen en op de verdiepingen daarboven vier kamers voor de verhuur.

Terug naar de excursie: Het was maar een paar uur rijden naar Matera vanuit Lecce, dus we besloten om er vandaag gelijk naartoe te gaan om de beroemde ‘sassi’ (grotwoningen) te bekijken. Tot aan Taranto een vlak en leeg landschap met veel dode olijfbomen en piepkleine nieuwe aanplant, daarna werd het al snel mooi heuvelachtig met veel citrusboomgaarden en veel gezonder ogende olijfbomen. Er was weinig verkeer, dus we waren erg verrast dat het in Matera zelf een drukte van belang was. Filerijden, opstoppingen, geen parkeerplaats te vinden en toen we dachten dat we bijna bij de sassi waren, mochten we niet verder. Op zich vinden we een stukje wandelen geen probleem, maar we konden echt nergens de auto kwijt. Dan maar door naar Gravina en morgen met de trein naar Matera (een tip van Ciao Tutti). 

Op weg naar buiten de stad zagen we een supermarktje, maar ja, parkeren hè. We draaiden een zijstraatje in dat allengs smaller werd, nog een zijstraatje, bochtje om, en vervolgens liep het onaangekondigd dood. Toen moest ik een stuk achteruit terug met aan beide kanten auto’s die wel een parkeerplaats hadden gevonden en ca. 20 cm manoeuvreerruimte. Met wat aanwijzingen van Marja lukte dat zonder schade. Daarna dubbel geparkeerd voor het supermarktje, dat bij nadere inspectie uitgerekend vandaag gesloten bleek te zijn. Iets verderop was er gelukkig een bakker die wel open was en op een stuk weg met sergeantstrepen kon ik wel even wachten. 

In Gravina zijn we gelijk naar het treinstation gereden, dat uit twee gebouwen bestaat. Allebei hermetisch afgesloten en een briefje boven de kaartautomaat buiten (stuk) verwees naar de kaartautomaat binnen, maar daar konden we dus niet bij. Er stonden treinen en bussen zat, maar geen levende ziel te bekennen en zeker niet iemand in het uniform van Tren Italia. Dan maar even de highlights van Gravina bekijken, want we konden pas om 3 uur terecht bij ons hotel. Het centrale plein van Gravina ingeklopt op Google Maps en weer kwamen we terecht in steeds smallere straatjes en afgesloten stadsdelen. Uit de auto voor ons kwam een licht wanhopige jongeman vragen of wij wisten hoe het verder moest, want het straatje waar we nog wel in mochten was maar 1,60 m breed. Wij zijn uiteindelijk maar gekeerd op die kruising en tegen de rijrichting in teruggereden naar de wat grotere straat waar we vandaan kwamen. Zo’n reisdag dus.

Alleen maar ellende dan? Nee hoor, daarna kwam alles goed. Met een omtrekkende beweging kwamen we tot vlak bij ons doel en daar kwam zomaar voor onze ogen een parkeerplaats vrij. Mooi plein, veel kerken en een panoramische blik in een diep ravijn met rotswoningen. Daarna was het laat genoeg om in te checken in onze villa. Beheerder Pietro stond al op de uitkijk en hielp nog even met het inparkeren (verboden behalve voor ‘autorizzati’, maar dat bord gold al jaren niet meer, zei hij). Hij wist wel een paar goede restaurants met streekgerechten (cucina tipica) en heeft voor ons een reservering geregeld in zijn favoriete restaurant, omdat het vanwege de kerstmarkt vanavond overal stampvol zou zijn. Osteria Sant’Agostino was inderdaad geweldig. Een vast menu met antipasti en daarna kiezen tussen pasta of vlees. De antipasti bestonden niet uit het bekende bordje met vooral kaas en vlees, maar er werden wel negen of tien verschillende vers klaargemaakte gerechten gebracht, eenvoudige dingen maar allemaal perfect van smaak! Het hoofdgerecht was gelukkig wat bescheidener van omvang, zodat er nog net genoeg ruimte was voor de cheesecake. 

Toen we uitgegeten waren, liep de kerstmarkt zo’n beetje op zijn eind, maar het was nog steeds gezellig druk in dit sfeervol verlichte en verrassend leuke stadje.