Corona Volente 2 - 1 september 2021 - Quarto dei Mille, Genua, Italië

Henk registreert al een poosje iedere meter die hij op de fiets of lopend aflegt, op de app Strava. Zo krijg je leuke overzichten van je trainingsrondjes en eventuele persoonlijke records  en als je goed je best doet, geven je sportieve vrienden je kudo’s. Na afloop van iedere trip is het wel een hele administratie - ik sta al onder de douche terwijl Henk alles invult. Zo moet je steeds weer antwoord geven op de vraag hoe zwaar je je prestatie hebt gevonden. Vandaag vroeg Henk dat na ons fietstochtje aan mij en ik er kort over zijn: pittig. Dat lag niet zozeer aan het aantal kilometers, 44 in totaal, maar wel aan de temperatuur, 27 graden, en het aantal hoogtemeters, ruim 700. Het was wel prachtig! De Ligurische kust, ook wel de Bloemenrivièra genoemd, is zo Mediterraans als je het maar kunt krijgen, met cipressen, vijgen- en olijvenbomen en van die mooie parasoldennen langs de weg, overal grote pastelkleurige villa’s, omringd door weelderige tuinen vol bougainville en oleanders en daartussen zie je prachtige baaitjes en stranden langs die blauwe, blauwe zee. Een weg langs het water betekent helaas bijna nooit dat die weg plat is. De vrij drukke weg die wij oostwaarts volgden, kwam door allemaal aardige dorpen zoals Nervi, Camogli en San Rocco, en die dorpen liggen vaak hoog in de heuvels. Dat was dus klimmen geblazen. Ondanks de hitte ging ons dat prima af, al hingen we wel hijgend over ons stuur toen we na de langste klim op het hoogste punt aankwamen in Ruta en daar twee overduidelijk Nederlandse toerfietsers troffen. Hoewel fietsen, die enorme rijwielen leken meer op brommers, met een dubbele accu erop. Zij hadden de Francigena-route naar Rome gefietst en reden nu langs de kust terug tot aan Nice. Dat laatste stuk ging vrijwel steeds over dezelfde weg als waar wij op reden, de SS1, wat ons niet zo leuk leek vanwege het drukke verkeer.

Voor ons middagmaal streken we neer bij de Ruta Bistrot, weer zo’n totaal niet hip tentje waar je op het terras zit terwijl de auto’s en scooters met veel lawaai voorbij scheuren. Het menu aan de muur snapten we niet helemaal, maar met de uitleg van de uitsluitend Italiaans sprekende eigenaar, kozen we beiden twee gangen uit. Eerst kwamen er een geweldige warme inktvis-aardappelsalade en foccacette al stracchino, grote gefrituurde deegkussens gevuld met romige kaas. Daarna voor allebei een pasta met zeevruchten en tomaat, met wat pikzwarte inktvisinkt eronder. De baas en zijn vrouw waren duidelijk trots op hun eigen keuken, want ze kwamen meermalen stralend vragen of wij de gerechten ook buonissimo vonden. Jazeker! En we hebben er daarna nog goed op gefietst, langs grotendeels dezelfde weg terug. Henk reed voorop en die miste de juiste afslag, maar gelukkig konden we de inmiddels vierbaansweg nog verlaten voordat we in hartje Genua belandden.

Warm en bezweet trokken we thuisgekomen gelijk de zwempakken aan om lekker af te koelen in dat mooie water dat we de hele dag hadden zien blinken. Na het douchen nog wat lichte hapjes gehaald en straks belonen we onszelf nog met een ijsje van Gelateria Priaruggia, waar we vanochtend ook hebben ontbeten.

Tot slot feliciteren wij onze vriendin José met haar 61e verjaardag, vandaag, en met de geboorte van Novan, zoon van dochter Marlotte en José’s derde kleinkind, gisteren.