Corona Volente 2 - 17 augustus 2021 - Charleville-Mézières, Frankrijk

Een tamelijk rustig dagje vandaag. We zijn helaas net iets te noordelijk blijven hangen in Frankrijk waardoor we nu in de baan van alweer de tweede depressie vanaf de Noordzee zitten. We hadden geen zin om nogmaals kletsnat te regenen en hebben dus vanmorgen het fietspadennetwerk in en rondom Charleville-Mézières aan een nader onderzoek onderworpen om snel weer terug te kunnen als de voorspelde regen onverhoopt sneller zou arriveren dan gepland. 

Langs de Maas over het voormalige jaagpad is de fietsinfrastructuur grotendeels op orde, mooie tweebaans fietspaden met bruggen en tunneltjes als er obstakels moeten worden genomen en duidelijke richtingaanwijzers.  Volgens de gratis stadsplattegrond in ons appartement zouden er nog meer fietsroutes klaar moeten zijn, maar dat lijkt toch niet helemaal te kloppen. We vonden wel hier en daar stukken fietspad, maar die hielden even plotseling weer op als ze begonnen en dan was het een blinde gok hoe je verder moest.  Na een lekker klimmetje richting Saint-Laurent en Aiglemont kreeg Marja koude voeten omdat haar schoenen sinds gisteren nog niet helemaal weer waren opgedroogd  (het was ook niet meer dan een graad of 15) en hebben we ons via een mooie afdaling weer het Maasdal in laten vallen. Vanmiddag begon het inderdaad te regenen en dat is af en toe nog steeds zo.

Na twee keer koken in het appartement werd het nu de hoogste tijd om eens lekker uit eten te gaan. Nou, dat viel nog niet mee. Het is inmiddels dinsdag, dus je zou verwachten dat iedereen weer open zou zijn. De informatie op het internet blijkt echter wat gedateerd te zijn en de twee restaurants die een vermelding op de website van Michelin hebben verdiend (geen sterren, wel een bib gourmand of een andere eervolle vermelding) lijken de coronaperikelen niet te hebben overleefd. Op de Place Ducale was gelukkig nog wel het een en ander te beleven en kwamen we terecht in het goed bezette Garden Ice Café. Het had van binnen de uitstraling van een wokpaleis, maar met het eten was gelukkig niks mis. Marja kreeg een flinke pan vol Moules Marinières en mijn Souris d’Agneau op zijn Marokkaans smaakte ook prima. Ik kon de verleiding van een flinke ijscoupe als dessert niet weerstaan, dus morgen moeten we wel een stukje verder fietsen dan die 27 km van vandaag, als het weer het toelaat tenminste.