Corona Volente 2 - 17 september 2021 - Grottammare, Italië

Het is altijd weer wennen in een nieuw onderkomen: de geluiden, de temperatuur, de spullen die je in de kastjes aantreft… Gisteravond hoorde ik toen ik wilde gaan slapen eerst een bromtoon, toen een kloppend geluid en toen ineens was het gelukkig stil. Was het in het vorige huis ronduit kil en kreeg ik zelfs koude voeten in bed, hier is het aangenaam warm maar niet te, de airco hoefde vannacht dan ook niet aan. De keukeninventaris is helaas minder. Geen ketel of waterkoker - Italianen drinken alleen koffie -, geen kommen voor de yoghurt en kastruimte ontbreekt geheel. Maar het bed waarin ik nu al een paar uurtjes lig bij te komen van onze ochtendactiviteiten, is dan weer prima.

De weersverwachting voor vandaag was: vanmiddag regen, dus zijn we vanochtend op de fiets gestapt om het bijna 20 kilometer lange fietspad dat langs de zee loopt van het iets noordelijker gelegen Cupra Marittime naar San Benedetto del Mare, te gaan proberen. Dat was erg leuk, wel druk met andere sportievelingen in alle soorten en maten, maar dit pad hadden ze nu eens van begin tot eind redelijk slim aangelegd, met slechts een paar knelpuntjes in de wat grotere plaats San Benedetto del Mare. Deze kuststrook heet de Palmenrivièra en is wel echt toeristisch, met heel veel hotels, restaurants en strandtentjes. Door de vele grote pastelkleurige huizen deed het hier en daar wel wat denken aan Miami, Florida, of de kust van New Jersey.

Van fietsen word je hongerig, dus nadat we op het verste punt waren omgekeerd en alweer bijna op onze eigen boulevard waren aangekomen, gingen we kijken op welk terras we frutti di mare zouden gaan eten. Dat werd Bagno delle Sirene, een niet al te sjiek uitziend etablissement waar wij wel in onze zweterige fietspakjes op het terras met zeezicht durfden te gaan zitten. We waren de eersten, maar alras schoven nog meer gasten aan: sommigen nog schaarser gekleed dan wij, maar ook een paar dames die aan de logo’s op zonnebrillen, tassen en schoenen te zien uitsluitend winkelden bij Gucci en Chanel. Dat was dus weer een feest om naar te kijken. Ook het eten was een genot. We deelden een ravioli die volgens de menukaart door de Nonna, de grootmoeder, des huizes was bedacht en daarna twee grote schalen met gefrituurde inktvis, garnalen en witvis, met salade erbij. En omdat we toch bijna weer thuis waren, namen we er een feestelijke fles witte bubbels uit de door Just aanbevolen wijnstreek, Ripatransone, bij. Met name daardoor vielen de plannen om er nog met de auto op uit te gaan in het water en ging de rest van de inderdaad regenachtige middag heen met een slaapje, wat lezen en appen. Ach, het is fakânsje, zeggen ze in Friesland, en Ascoli Picena en Justs wijnboerderij kunnen we ook morgen of overmorgen nog bezoeken.