Corona Volente 2 - 21 augustus 2021 - La Montagne, Frankrijk

Op zaterdag is er altijd markt in Gap en als er ergens markt is als we op vakantie zijn, is dat een verplicht programmaonderdeel. De markt is hier niet op een groot plein maar in een aantal winkelstraatjes in de Zône Piétonne in het centrum van Gap. Het was zoals altijd weer leuk. We begonnen met koffie op een terrasje zodat Marja binnen naar de WC kon en zich daarna kon uitleven op een van haar favoriete hobby’s: mensen kijken. Ze is vooral erg gecharmeerd van iets oudere Franse dames die de kunst verstaan om er elegant uit te blijven zien tot op hoge leeftijd. De Franse man is bijna altijd te klein naar haar smaak. 

Het straatbeeld werd helaas licht ontsierd door de consequent gedragen mondmaskers. In winkels, bij het binnengaan van café’s en restaurants, en sowieso op drukke plaatsen geldt ‘masque obligatoire’ en dat is met alweer een tijdje gemiddeld 25000 besmettingen per dag (Frankrijk telt ca. vier keer zoveel inwoners als Nederland) geen overbodige luxe. Zelfs op het terras moet je een vaccinatieverklaring of recente negatieve testuitslag laten zien, maar omdat Marja regelmatig haar telefoon vergeet mee te nemen, weten we inmiddels dat de klant niet wordt weggestuurd als dat even niet lukt. Bij wijze van lunch hebben we elk vier ‘tourtons’ gegeten, een regionale specialiteit die bestaat uit in olie gebakken gevulde deegkussentjes. Ze zijn er zowel hartig als zoet en smaken prima.

Het tweede programmaonderdeel van vandaag was een fietstochtje. Ik had gisteren bij de VVV in Veynes een kaart gekregen met diverse fietstochten van oplopende zwaarte. Wij kozen voor de makkelijkste uit de categorie ‘moyen’ met als startpunt Tallard. We wilden mooi weer en dat is het hier. Maar het is ook heet (30-32 graden) en dat brak ons toch wel op toen we in de eerste klim in de volle zon zo’n 500 hoogtemeters moesten overwinnen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7-8. De calorieën van de tourtons raakten al vrij snel op en toen hebben we besloten onszelf niet helemaal over de kling te jagen en met een boogje terug te keren naar de vallei van de Durance. Plan B bleek een schitterende, niet al te steile afdaling, deels langs een diepe kloof.  Door het dal weer naar de auto was verder prima te doen, in totaal slechts 35 km maar wel 530 hoogtemeters. De volgende fietstocht gaan we op tijd op pad en zorgen we dat we wat meer eten, zowel van te voren als tijdens de rit. En misschien ook onder ogen zien dat het allemaal niet zo gemakkelijk meer gaat als een jaar of tien geleden. Alhoewel, Marja sprak op zeker moment monter: ‘ik kreeg dan wel het gevoel dat ik bijna doodging in die klim, maar geen centje pijn in mijn knieën’.