Corona Volente 2 - 24 augustus 2021 - La Montagne, Frankrijk

Gisteravond liepen we al wat stram en stijf door het huisje te krukken, dus ik was benieuwd hoe het lijf vandaag zou voelen na die zware wandeling naar de Pic de Céüze. Het viel mij mee - maar ze zeggen ook wel dat de echte spierpijn pas na twee dagen komt. Henks grote teen en beide knieën deden wel wat pijn. Het plan voor vandaag was in ieder geval een rustig fietstochtje met zo weinig mogelijk heftig klimwerk om de spieren weer wat los te maken en tegelijkertijd de pijnlijke delen een beetje te sparen - een herstelrondje, dus..

Voor het zover was, moest eerst de was worden gedaan, want morgen gaan we verkassen naar een plek waar geen wasmachine is. Tot de eerste lading klaar was, hingen we lekker op de bank met I-pad, MacBook en het spannende boek dat uit moest. Het was wel wat minder goed weer vandaag: vrij fris en er zou onweer met regen komen vanmiddag. Op hoop van zegen dus maar de was op het balkon opgehangen, de volgende lading in de machine gedaan en in de auto gestapt naar Veynes.

Toen we hier vijf dagen geleden aankwamen, hadden we vanaf de weg een lief kerkje gezien op een heuveltje, bij het dorpje Montmaur. Vandaag zijn daar gaan kijken. Het is inderdaad een prachtig plekje, maar een zijvleugel van het kerkje is ingestort en wordt gestut met palen. Ook was de deur helaas op slot, zodat we de binnenkant niet hebben kunnen bekijken.

Het fietstochtje vanaf Veynes was wat geïmproviseerd, maar pakte geweldig uit. De mooie Franse weggetjes gingen maar bescheiden op en neer en ze waren helemaal voor ons alleen, want we kwamen bijna niemand tegen. Als je daar zo rijdt en om je heen kijkt, kun je er bijna niet omheen om weer eens stil te staan bij het lot dat ons wel zeer goed gezind is. Beiden gezond, een comfortabel leven en bijna alle dingen kunnen doen die je het allerleukst vindt. Dat is helaas niet voor iedereen weggelegd en zeker het contrast met degenen in de vriendenkring die nu ernstig ziek zijn en nare onderzoeken en behandelingen moeten ondergaan, is dan wel heel groot. In gedachten stuurde ik hun vanaf mijn fietsje veel goede moed en kracht toe.

Juist toen de wolken boven ons wel heel donker werden en er ook wat gerommel klonk, kwamen we weer bij de auto aan. We deden wat boodschappen in de Super U en haalden geld uit? Wij dachten dat een geldautomaat in Frankrijk een Bancomat heet, maar toen ik op straat daarnaar vroeg, keken twee mensen mij heel raar aan. Een distributeur automatique blijkt de juiste term te zijn en hij deed het ook nog.

Op La Montagne bleek al wel wat regen te zijn gevallen, maar de was was toch goed gedroogd. Ik heb vanavond voorlopig voor het laatst zelf achter het fornuis gestaan - een risotto met venkel, wortel en garnalen en een salade heb ik gemaakt - want vanaf morgen dompelen we ons voor ruim een week in het stadse leven onder. Om te beginnen in Cuneo in de Italiaanse Piemonte, dus morgen steken we weer een grens over. Zin in!