Corona Volente 2 - 26 augustus 2021 - Cuneo, Italië

Toen we vanmorgen de balkondeuren opendeden, kwamen er uit de keuken van het restaurant heerlijke zoete geuren naar boven drijven. Toch konden wij voor onze collazione, Italiaans voor ontbijt, niet weer beneden in de binnentuin plaatsnemen, want dat onderdeel heeft Osteria Senza Fretta uitbesteed aan twee cafeetjes aan de Via Roma. En dat was ook prima. Op het terras van Bar Pasticceria Bonfante zaten al veel stadsbewoners te genieten van een perfecte cappuccino of latte macchiato, met een vers zoet broodje erbij. Wij kregen voor onze ontbijtbon een glaasje sap, thee en koffie en een gevulde croissant en gratis uitzicht op de werkende medemens die zich deze donderdagochtend fris gekapt en gekleed naar het werk spoedde. Eerste observatie mijnerzijds van het modebeeld: net als in ons land hebben de altijd zo elegante en modieuze Italiaanse vrouwen de hoge hakken aan de wilgen gehangen en kiezen ze en masse voor sneakers en platte sandaaltjes. Maar wie weet komen later op kantoor alsnog de pumps wel tevoorschijn.

Onze ochtendwandeling ging naar de ATL, de plaatselijke VVV, waar we fietskaarten wilden halen. Een aardig, redelijk Engels sprekend meisje hielp ons vlot aan de nodige informatie. Ze keek ons eens aan en besloot onmiddellijk dat de kortste en makkelijkste route precies bij deze  fitte bejaarden paste. Want die route was heel simpel, aan de hand van bordjes, te volgen, geheel verhard en ging door een mooi stukje van de provincie. Dat laatste klopte wel ongeveer, maar verder? We hebben uiteindelijk wel ongeveer die route gereden, maar dat was niet aan de kaart of aan de bordjes te danken. Het parcours vereiste verder tal van technieken: op een behoorlijk stuk onverharde weg, vol met grote keien, boomstronken en losse steentjes, moesten wij met onze fragiele racefietsjes als echte mountainbikers heen en weer zigzaggen om overeind te blijven. Later, toen we op de gewone weg terechtkwamen, moesten we even flink klimmen en in een van de plaatsjes waar we doorheen reden, hadden ze voor de afwisseling een fijne kasseienstrook gelegd. Halverwege wisten we even niet welke kant we op moesten, want Strava gaf het op wegens geen bereik. Daar kwam bij dat we door al die inspanningen wel flink honger hadden gekregen, want na dat ene croissantje hadden we niets meer gegeten. In het charmante plaatsje Roccosparvera waren we al naar beneden en weer naar boven gefietst zonder dat er iets van een winkel of restaurant voorbijkwam. Gelukkig reed toen net de postino in zijn gele autootje langs en die wees omhoog: daarboven konden we eten! Op het piepkleine terras van La Fame - ook zonder Italiaanse les begrepen wij dat wij hier onze trek konden stillen - kwam het helemaal goed. Er verschenen eerst stukjes pizza, foccaacia en spinazietaart op tafel, gevolgd door een goedgevulde soep voor mij en een stukje lasagne voor Henk. Daarna waren we eigenlijk heel snel weer terug in Cuneo (45 km op de teller en ongemerkt toch nog 425 hoogtemeters). Het was langs de provinciale weg wat minder pittoresk dan op de heenweg. Maar als de wind je in de rug blaast en de weg is vlak of licht dalend, dan maal je daar niet om. Wel roept een van ons vroeg of laat dan altijd wel even: ja, zo kan iedereen wel fietsen!

Weer terug in het hotel, gedoucht, slaapje gedaan en dan de onvermijdelijke vraag: waar gaan we eten? Just had ons een paar dagen geleden verteld dat hij voor Joris en Elly, die in Nederland fietsen, elke dag een restaurant uitkiest. Die service leek ons ook wel wat, dus wij vroegen Just ook iets voor ons te bedenken. Maar helaas: hij kwam tot ongeveer dezelfde conclusie als wij: het ritselt hier van de door Michelin aanbevolen en op TripAdvisor hoog aangeschreven restaurants, dus kiezen was voor hem te lastig. We zijn uiteindelijk beland op de binnenplaats bij Trattoria Roma en daar was het heerlijk toeven en genieten van de klassieke Italiaanse keuken, met eervolle vermeldingen voor de pasta’s, de inktvis, de chocolade-cheesecake en het home made aardbeienijs.