Corona Volente 2 - 28 augustus 2021 - Cuneo, Italië

Zaterdagochtend, daar hoort het Volkskrant Magazine bij, op reis in de digitale versie. Maar eerst gingen we weer ontbijten bij Bonfante. Het was koud buiten, ik moest een trui aan. Er werd ook nog een beetje regen voorspeld, dus pasten we daar ons dagprogramma op aan. Na wat omlummelen op onze kamer en het Magazine lezen dus, zetten we met de auto koers naar het volgens de reisgids mooie plaatsje Saluzza. Dat dorp lag er inderdaad heel aantrekkelijk bij, in de voetheuvels van de bergen die het zeer platte dal omringen. Het was inmiddels lunchtijd geworden en ik had van tevoren een studie gemaakt van de culinaire mogelijkheden ter plaatse. Taverna San Martino zou een authentiek Piëmontees Menu Degustazione serveren waar Trotter en TripAdvisor (no.2 van Saluzza) erg enthousiast over waren. Ik was dus al een beetje bang dat we zonder reserveren geen tafel konden krijgen, maar dat was geheel onnodig, want er was en bleef verder maar één andere tafel bezet. s’ Avonds was dat wel anders geweest, zagen we in de agenda.

Voor de liefhebbers thuis: we kregen eerst drie antipasti. Een bolletje tartaar van rundvlees, lekker aangemaakt en je kon het zelf overgieten met een ampulletje notenolie. Op hetzelfde bord plakjes lekkere vleeswaren met een venkelsalade. Daarna kwam een nieuw bordje met soesjes, gevuld met courgettecrėme en overgoten met een parmezaansaus. Erg lekker allemaal. De primo piatto was ravioli gevuld met spinazie in een botersausje met zo te proeven salie erin, bestrooid met geroosterde zwarte knoflook. De secondo was een lekker stoofpotje van rundvlees, met aardappelen uit de oven. Best veel eten, maar dan blijkt maar weer dat zo’n karig ontbijtje zo gek nog niet is. Het geheel werd afgesloten met een pudding van chocolade en amandelen, gevolgd door espresso voor mij en een potje thee voor Henk. Na dit culinaire spektakel en nog een wandeling door de charmante straatjes van Saluzzo was ik eigenlijk wel rijp voor de siësta, maar Henk had nog een leuke rondrit bedacht door de heuvels. Het was hard werken voor de Volvo op de kleine bochtige weggetjes, maar boven op de top was het uitzicht schitterend. De beloofde regen bleef uit en het was weer stralend weer.

In onze kamer in Osteria Senza Fretta was de airco aan gebleven en was het vervolgens  heerlijk uitbuiken en relaxen en de tijd vloog voorbij. Dat zorgde ervoor dat de gewone winkels waar Henk om half 8 nog een paar boodschapjes wilde doen - wat fruit en een broodje, want aan één zo’n uitgebreide maaltijd hebben wij wel genoeg op een dag - al dicht bleken te zijn. Hij kon bij dezelfde broodjeszaak als gisteren gelukkig nog iets scoren en voor de rest behelpen we ons met wat er nog in de koelkast en op de fruitschaal ligt. Wel een beetje onhandig dat we geen flesopener mee hebben genomen, maar de oude truc, het deurslot als hefboom gebruiken om het flesje bier open te maken, werkte ook hier.