Corona Volente 2 - 5 September 2021 - Catignano, Italië

Helemaal rozig en al wat slaperig, met het buikje vol van een al-zeg-ik-het-zelf lekker vegetarisch maaltje, kijk ik terug op een geslaagde dag. We hebben fantastisch gefietst door het mooie Toscaanse land, met warm en zonnig weer, en genoten van bijzondere landschappen en een hele trits charmante oude dorpen.

Het plan voor deze tocht was een combinatie van een van de tips van René en Marja en van de informatie op de website Ciao Tutti. We wilden de door onze Amersfoortse vrienden aangeprezen Balze di Volterra bekijken, woeste kliffen die uitsteken tussen de zacht glooiende heuvels en Ciao Tutti voorzag in een mooie fietstocht over de Via Sette Ponti, die daar langs kwam. Omdat we 60 kilometer enkele reis wat veel vonden, startten we niet bij het beginpunt in Cascia di Regello, maar zetten we de auto neer in Pian di Sco. We kwamen daarna door Castelfranco Pian di Sco, door Montemarciano en reden vlot door naar San Giustino, met het idee dat we daar vast wel een zondagse lunch op een terrasje konden pakken. Dat viel dus tegen, want terwijl het in alle andere dorpjes een drukte van belang was in de plaatselijke horecazaken, was San Giustino  geheel uitgestorven. De klok sloeg net één uur en bij de enige winkel, een kleine Carrefour supermarkt, zetten ze juist de rekken met planten en aanbiedingen binnen om te gaan sluiten. Gelukkig was de baas zo aardig om ons nog even in binnen te laten en zo aten we even later op de harde stenen van het parkeerterrein gezeten, de snel meegegriste foccaccia-broodjes met gerookte zalm en chocoladekoekjes op, met een fles vruchtenlimonade erbij.

Normaal gesproken houdt met name Henk er niet van om heen en terug over dezelfde weg te rijden, maar dat hebben we nu wel gedaan. We namen ons wel voor om nu ook de dorpjes echt  in te rijden en vooral op zoek te gaan naar de balze! Want die kwamen op de heenreis niet in beeld.

In Loro Ciuffenna zouden een paar heel oude kerken te zien zijn, maar de bewegwijzering stuurde ons over een paar hele steile weggetjes naar boven, zonder dat we die Chiesa’s of Pieves zagen. Terug dan maar en toen zag ik toch, wat verscholen achter de huizen, een heel klein kerkje. Het was helaas op slot, maar het was er prachtig. Voor wie nog een romantische trouwlocatie zoekt, met een parkje erbij om onder de bomen aan lange tafels te dineren: doen! Helaas konden we ook na thuiskomst de naam niet vinden, maar de foto’s spreken voor zich. Loro Ciuffenna was ook verder nog zeer de moeite waard, met als blikvangers de rode Chiesa di Santa Maria Assunta en het riviertje dat door het plaatsje loopt.

Door bij het bordje Piantravigne linksaf te slaan, stonden we tot onze verrassing een kilometer verder opeens oog in oog met de beroemde Balze. Deze kliffen lijken wel een mini-uitvoering van de rotsformaties die je in de VS in de parken Bryce Canyon en de Bad Lands kunt bewonderen, heel bijzonder. Inmiddels was het wel erg warm geworden en de bidons waren bijna leeg, dus zagen we van verdere side trips af. Na 56 km en bijna 600 hoogtemeters waren we weer bij de auto.

Terug bij de Residence doken we nog even het naar mijn mening wel erg koude zwembad in, brrr. De zwemervaring  werd nog verder verpest doordat ik, bij het weer opwarmen in de zon, werd gestoken door een gemene daas. Nu, vier uur later, heb ik een dikke, lelijk jeukende bult van vijf centimeter doorsnee op mijn bovenarm, dus ik heb maar even een cetirizine-pilletje genomen.