Corona Volente 2 - 9 September 2021 - Scanno, Abruzzen, Italië

Na een week in het prachtige Toscane was het tijd voor een nieuwe plek. We rijden nog één keer verder naar het zuiden om de Abruzzen te gaan verkennen, een streek waar we niet eerder zijn geweest. Om daar te komen namen we de toeristische route, die overigens eerst wel een flink stuk over de snelweg ging, maar daarna wilde de routeplanner ons per se over een B-weg sturen die parallel aan de grote weg liep. Daardoor zagen we wel de omgeving mooi langzaam veranderen: de bergen werden steeds hoger en ruiger, olijfbomen, cipressen en wijnstokken maakten plaats voor mais, zonnebloemen en populieren, en de vele ommuurde stadjes bovenop die bergen waren beeldschoon. In de tussenliggende valleien was het jammer genoeg nogal rommelig en saai, hoewel we om lunchtijd gelukkig wel  een aardig plekje in de schaduw vonden. Bij het huis tegenover het bankje waarop we ons brood en beleg uitstalden, ontvouwde zich een grappig schouwspel. De eigenaar had een bord opgehangen met daarop een plaatje van een gemene Duitse herder en Attenti al Cane erop, maar de enige hond die zich aanvankelijk liet zien was een klein onschuldig beestje dat zijn kop door het hek stak en alleen maar geïnteresseerd naar ons keek. Toen even later de vrouw des huizes, lopend met een stok, eraan kwam, werd hij opeens wakker en begon te blaffen, waarop, enigszins stram, toch de echte grote hond, een labrador, in de benen kwam en met zijn collega meedeed. De bazin vond dat machtsvertoon maar onzin: wij konden goed verstaan dat zij zei dat Bello en Fikkie die mensen rustig moest laten eten. Ik vulde aan de overkant bij de pomp nog de waterfles, maar een echtpaar dat net aan kwam rijden, waarschuwde ons: 'megliore no!'. Beter van niet, ons Italiaans wordt met de dag beter.

Na zo’n vijf uur rijden - het laatste deel zijn we toch maar op de kortste route overgestapt - kwam Scanno, ons einddoel van vandaag, in beeld. We passeerden eerst nog de twee meren die hier liggen: het schilderachtige Lago di San Domenico en het Lago di Scanno. Die gaan we vast beter bekijken de komende dagen.

In Scanno hebben we alweer een Airbnb-huis gehuurd, dit keer midden in het centrum. Victor, de eigenaar, was er al om ons welkom te heten en de woning te laten zien. Ons verblijf is een verbouwde middeleeuwse woning van vier verdiepingen, wat wel een beetje doet denken aan ons huis in Groningen, alleen flink kleiner. Beneden is een grote woonkeuken, de woonkamer is op de eerste verdieping en dan zijn er nog twee slaapetages, beide met een eigen badkamer. Op de bovenste verdieping is ook het dakterras. Alles is sfeervol en comfortabel ingericht, dus hier gaan we het wel een week uithouden.

Toen we na het naar boven zeulen van alle tassen en koffers het dorpje gingen verkennen, werden we nog extra verrast door het gezellige centrum met veel winkeltjes en restaurants. De beroemde kunstenaar M.C. Escher heeft hier zijn voetsporen achtergelaten tijdens zijn reis per ezel door Italië, las ik al op Ciao Tutti, en we zagen in het Centro Storico al een verwijzing naar een locatie die hij in een van zijn werken heeft gebruikt.

Voor het eten konden we nog mooi even het meer van Scanno bekijken door er eerst met de auto omheen te rijden en vervolgens te voet rond te kijken bij het openbare strand. Het water is mooi schoon en niet heel koud.

Het is aan de temperatuur overigens goed te voelen dat we hier op ruim 1000 meter hoogte zitten, dus we trekken truien aan om te gaan eten in een van de restaurants - die volgens Victor allemaal even goed zijn.