Corona Volente 2020 - 30 september - La Clie, Frankrijk

“Lang zal leven, lang zal leven, glodia… glodia! Ieperdepiep: hoera, Ieperdepiep: hoera!”

Zo zong onze oudste kleinzoon Morris, samen met Elske, zijn opa vanochtend stralend toe op een WhatsApp-filmpje, het begin van de 66e verjaardag van Henk. Een paar uur later kwamen via Skype ook nog de felicitaties van Jan, Els en Anouk binnen, met twee broodjes etende jongetjes aan tafel. Pa, Loeki, Linda en nog meer familie en vrienden zonden ook gelukwensen en virtuele knuffels.

Hier op La Clie begonnen we de dag met een kopje thee in de jacuzzi, gevolgd door een ontbijt van fruit, yoghurt en pain perdu, bij ons wentelteefjes geheten. Daarna was het tijd voor een kooklesje van Gerda: zelf kroketten maken. Gisteren had ik al mogen toekijken bij het maken van de salpicon, in twee smaken: rundvlees en garnaal. De salpicon is een dikke roux, die de vulling van de kroket moet worden, en die eerst een nacht moet afkoelen en opstijven. Vandaag rolde Gerda er, met paneermeel en geklopt ei, op een grote marmeren plaat op professionele wijze keurige kroketjes van. Voordat we daarvan mochten proeven, kwam de al eerder aangekondigde houtman met een tractor voorrijden, om drie kuub haardblokken af te leveren. Gerda en Henk moesten de blokken nog wel met de kloofmachine te lijf omdat ze anders niet in de houtkachel passen, een klusje dat veraangenaamd werd doordat de zon opeens heerlijk begon te schijnen.

Dat lekkere weer was ook fijn voor het verjaardagsfietstochtje dat Henk cadeau kreeg. Zijn andere geschenken waren een prachtig handgemaakt mondkapje van Gerda en van mij twee afsluitdoppen voor champagneflessen en, voor het post-Coronatijdperk, een rain cheque voor een concert van The Analogues. Zonder Corona hadden we dat concert vandaag in Berlijn bijgewoond…

Het fietsen was weer prachtig; we zeiden tegen elkaar dat we ons het landschap maar goed moesten inprenten, want straks rijden we weer door het vlakke Groninger land. Omdat Henk jarig was, vond ik het goed dat hij nog een extra lusje aan de route vastplakte, een cadeautje waar ik later behoorlijk spijt van kreeg, want met name het laatste deel was vergeven van de venijnige klimmetjes van de roller-coastercategorie. Ik had er moeite mee en kwam met de tong op de schoenen terug op La Clie, maar Henk bleef tot het einde doortrappen met het enthousiasme en uithoudingsvermogen van een fitte 65-jarige.

Na Gerda’s voortreffelijke krokettenlunch was ik vanavond aan de beurt voor een feestdiner. De jarige had een voorkeur uitgesproken voor lamsvlees, dus heb ik schijven lamsbout geroosterd, met een kruidenbotertje en gegrilde groenten en zoete aardappel erbij. Als toetje was er gebakken-perentaart, een heerlijk maar zeer machtig recept uit Volkskrant Magazine. Henks bijdrage aan dit alles? Het openen en uitschenken van een mooie fles roze Crémant de Bourgogne.

Dit is voor deze reis de laatste blog: morgen is het alweer tijd om naar huis te gaan. Dat doen we met gemengde gevoelens: thuiskomen is altijd weer fijn, maar hoe zullen Groningen en Nederland eruitzien onder het nieuwe Coronaregime? Wij zijn heel blij dat we, zonder noemenswaardige obstakels, een mooie reis hebben kunnen maken en dat we op zoveel fijne plekken hebben mogen verblijven, met als waardig slot vijf fantastische dagen met Gerda.

48 km, 685 hoogtemeters

PS. Met het tochtje van vandaag hebben we onze variant van de Everesting challenge ruimschoots volbracht!