Costa Rica 2019, 26 november - Hotel Fleur de Lys, San José

Na het fietsen in Italië vorig jaar en in Frankrijk dit jaar, nu weer eens een verslag van een reis zonder fiets. We zeggen al jaren dat de periode tussen Marja’s verjaardag (jawel, vandaag!) en de Kerst eigenlijk maar donker en koud is in Nederland en dat je dan dus beter de zon kunt opzoeken. Nu is dat er eindelijk van gekomen. Nadeel is dat je wel ver weg moet als je echt naar een warm klimaat wilt, maar we hebben nu gelukkig de tijd om dan ook wat langer weg te gaan.

De reis begon eigenlijk al op zondag toen we met de trein van 18.48 uit Groningen naar Schiphol vertrokken. Het einddoel voor die avond was Hotel Hampton (by Hilton) in Hoofddorp, ondanks de de chique naam best een betaalbare optie. Na het ontbijt op maandagmorgen waren we rond half 10 op Schiphol en zoals dat vaak gaat als je mooi op tijd bent, liep alles op rolletjes en hadden we in no time onze bagage afgeleverd, de beveiliging en paspoortcontrole achter de rug en zeeën van tijd over voordat de vlucht vertrok. De vlucht zelf verliep ook voorspoedig en was ook comfortabeler dan anders. Toen bleek dat er best aardig wat ruimte over was in het vliegtuig, hebben we ons laten verleiden tot een economy comfort stoel tegen inlevering van een forse hoeveelheid airmiles. De vlucht duurt ruim 11 uur en dan zijn stoelen die wat verder achterover kunnen en wat extra beenruimte toch wel heel lekker. 

Tot mijn verbazing vlogen we over het noorden van het Verenigd Koninkrijk en pakten we nog een stukje Canada mee voordat we bijna recht over Jan zijn huis in Princeton vlogen en daarna de oostkust van de VS volgden. Als je op een platte kaart kijkt, lijkt die keuze heel onlogisch, maar over een bol is het kennelijk toch de kortste route. We landden precies op het moment dat Marja in Nederland jarig werd, om vijf uur ‘s middags lokale tijd. De verdere procedures verliepen alweer vlot, maar tegen de tijd dat we onze huurauto hadden bemachtigd was het aardedonker en moesten we nog zo’n drie kwartier filerijden naar downtown San José. Marja had de route op Google Maps op haar telefoon gezet om mij naar het hotel te leiden; helaas bleek er niet overal bereik te zijn en was al snel niet meer duidelijk waar we waren. Toen we bij een hamburgertent gingen vragen hoe het verder moest, bleken we het vrijwel goed gedaan te hebben en bij het laatste stukje door het centrum deed Google ook weer mee. Eenmaal in ons fraaie hotel aangekomen sloeg de vermoeidheid keihard toe.

Dankzij de jetlag waren we er vanmorgen vroeg bij om San José te gaan verkennen. Een drukke, beetje rommelige stad met weinig echte bezienswaardigheden. Her en der zijn nog wel wat mooie koloniale huizen bewaard gebleven, maar verder een mengelmoes aan stijlen en honderden winkeltjes, restaurantjes, fruitstalletjes en (Amerikaanse) ketens, met voor mijn gevoel bijna op iedere straathoek een McDonalds. De grote overdekte markt, Mercado Central, was leuk om te bekijken. Het straatbeeld wordt gedomineerd door Japanse auto’s en grote dieselbussen, waarmee je naar de andere wijken van de stad kunt.  Daarnaast is er heel veel blauw op straat. De agenten zijn goed bewapend en dragen kogelvrije vesten, maar de sfeer is eigenlijk heel gemoedelijk. De parken en bloemperken voor de duurdere gebouwen hebben een flora die sterk aan Azië doet denken. Langs de wegen staan vaak van die boompjes met rode bloemen in de vorm van een flessenborstel, die we ook in Australië veel hadden gezien.

In Costa Rica wordt ‘s middags uitgebreid warm gegeten, en dat hebben wij vandaag ook gedaan. Vlak bij het hotel zit een uitstekend Argentijns restaurant, met heel veel oude prenten aan de muur en tangomuziek op de achtergrond. Een prima plek voor Marja’s verjaardagsdiner. Attente, goed geklede bediening, een uitgebreide kaart met voortreffelijke gerechten en lekkere bellen wijn uit Chili. Nadeel was wel dat de jetlag na het eten weer op volle sterkte terugkwam, dus vanavond maar weer op tijd slapen....