Costa Rica 2019, 29 november - Hotel Tortuguero Natural, Tortuguero

Terwijl ik begin aan het reisverslag van vandaag, regent het voor de zoveelste keer en  is het alweer bijna donker buiten. Helaas is er ook binnen geen licht door stroomuitval.

Gisternacht begon het om half 11 te onweren, met harde wind, slagregens en bliksemschichten om de tien seconden. Onze kamer heeft, lekker luchtig met de continue warmte hier, geen ramen, maar alleen horren. Normaal gesproken komt de regen hier loodrecht naar beneden en blijf je dus binnen droog, maar nu waaide de wind de regen zo de kamer in. Buiten klonken het gebulder van de wind en het gebonk van vallende takken en over onze balustrade rolde van alles heen en weer. Toen ineens, plop, viel de elektriciteit uit. Het onweer duurde alles bij elkaar misschien een angstig uurtje, maar toen we vanochtend wakker werden was er nog steeds geen stroom. Pas na onze eerste excursie deed alles het weer.

We gingen vanochtend op pad met een lokale gids, weer een Miguel. Hij nam ons in zijn bootje mee de lagune op, naar de berg Cerro Tortuguero, waar een jaar of drie geleden een pad naar de top is gemaakt door de jungle. Ook deze Miguel was zeer deskundig en beschikte over haviksogen: om de haverklap stopte hij en wees ons op bijzondere planten en heel veel wilde beesten. Onderweg in de boot ontdekte hij onze eerste luiaard. Die grappige beesten houden zich hoog in de bomen op en komen alleen naar beneden om te poepen, kennelijk niet heel frequent. Deze luiaard was ook met de verrekijker niet veel meer dan een baal haar met heel vaag een rode punt op zijn rug. Maar goed: check, die kan van de lijst! Wat we verder zagen tijdens de prachtige tocht naar boven: heel kleine giftige oranjerode kikkers, kleurrijke spinnen, vlinders en sprinkhanen, termieten op hun termietennest, toekans, hagedissen en apen. Wat dit uitstapje verder zo bijzonder maakte, waren de stilte en de rust. Geen andere toeristen dan wij hadden voor dit uitstapje geopteerd en dat was geweldig. Ik vond de boottour gisteren ook prachtig, maar je bent dan met zovelen dat je je wel heel erg de toerist voelt. In dit bos was goed te zien dat de storm van vannacht veel schade had aangericht. Voordat wij met Miguel op pad gingen, moest er eerst een parkwachter op pad met een machete om omgevallen bomen en takken uit de weg te ruimen. Toen we al op de terugweg waren, waren ze nog bezig om een flinke palm van het parcours weg te trekken. Henk vond het wel leuk om even mee te helpen met dit karwei en ik kon er mooi plaatjes van schieten.

Terug in het dorp deden we in een donkere supermarkt wat boodschappen om in de huiskamer van ons hotel zelf een broodje te kunnen maken. De middag brachten we lekker lui door met wat lezen, appen met de kinderen en Henk kon, toen er eenmaal weer internet was, de foto’s voorbewerken. Door de stroomstoring (?) zijn overigens de mooie oerwoudfoto’s van gisteren niet bij het goede reisverhaal geplaatst, maar bij dat van de dag ervoor.

Tegen half drie ging in het hele dorp weer het licht uit. Omdat het hier zo vroeg donker wordt, vanaf vijf uur begint het te schemeren en om half zes is het pikdonker, hebben we ons alvast verkleed voor de nachtwandeling, met Bernard the German himself. Gelukkig was de stroom rond die tijd weer present. Evenals de  regen trouwens, je snapt niet waar al dat water vandaan komt.

Het regende nog steeds pijpenstelen toen we ons voor de derde keer meldden bij het kantoortje van Tuani. Bernard had al meermalen zitten opscheppen dat hij precies kon voorspellen hoe lang een bui duurt en dat het bij zijn tours altijd droog is. Hij vond het dus maar onzin dat wij graag poncho’s wilden lenen, hijzelf ging gewoon in zijn broek en shirt. Dat heeft hij wel geweten: er lagen enorme plassen en de buien bleven komen terwijl wij dooe het bos banjerden, gewapend met zaklantaarns. Ik vroeg me wel af of Bernard met zijn voortdurende geklets die nachtdieren niet juist wegjoeg, maar het moet gezegd: hij deed erg zijn best en rustte niet voordat wij en de twee andere deelnemers, een lief Mexicaans stel op huwelijksreis, een flink aantal dieren hadden kunnen bewonderen. Er waren van die half doorzichtige kikkertjes met rode of met zwarte ogen, iguana’s, slangen die om boomtakken heen gekronkeld zaten, diverse soorten sprinkhanen, hagedissen en een brulkikker. Alleen de luiaard liet zich niet uit de boom kijken.

Na een lekkere visschotel in het enige nog geopende restaurant - na 8 uur is het hier een dooie boel - regent het nog steeds. We hopen dat het dak ook vannacht weer blijft zitten.