Costa Rica 2019, 28 november - Hotel Tortuguero Natural, Tortuguero

28 november 2019 - Tortuguero, Costa Rica

De wekker ging vanmorgen om kwart over vijf, want we moesten ons om 6 uur melden voor de jungletour per kano. Het was al aardig licht buiten en ook droog. Dat laatste is op zich best bijzonder want er valt in deze regio zo’n 6000 mm regen per jaar en de locals klagen dat het de laatste weken wel erg nat is geweest. Tijdens onze autorit van gisteren was het al geen best weer en we hebben hier alleen vandaag al ruim een dozijn tropische stortbuien over ons heen gekregen, die gelukkig over het algemeen van vrij korte duur zijn. Dat neemt niet weg dat het nu best een weekje droog zou mogen worden om te compenseren voor wat er is gevallen.

Er meldden zich een stuk of twaalf mensen voor de toer; de Spaanssprekenden mochten in de ene kano (groot uitgevallen Canadese kano met heuse kuipstoelen) en een Frans stel en wij in de andere. We staken eerst de lagune en de Río Tortuguero over om in het Nationaal Park met dezelfde naam te komen. Helaas niet alleen, maar met een stuk of tien andere bootjes, ook al is het hier laagseizoen. Uit alle verhalen hadden we opgemaakt dat het in de jungle werkelijk zou ritselen van de exotische dieren, maar dat viel een beetje tegen. Gids Miguel legde uit dat het van dag tot dag varieerde en dat het slechte weer (twee hoosbuien onderweg) het ook moeilijker maakte om de dieren te spotten. Dankzij Miguel, bijnaam: the Monkeyman, hebben we toch nog een hoop dieren gezien: veel vogels, brulapen en spinapen, iguana’s, hagedissen, een paar kaaimannen en aan het eind nog een krokodil. Niet alle foto’s zijn even scherp, het bleek best lastig om alles goed vast te leggen met matig licht en vanuit een bewegende boot. De kanaaltjes waar we in voeren werden steeds smaller en het was grappig om het verschil in de kleur van het water te zien. De rivier is lichtbruin van het sediment dat uit de bergen meekomt terwijl de kleine stroompjes die uit de jungle komen donkerder en een stuk helderder zijn. Een van die kanaaltjes zijn we een stuk ingevaren en dat gaf wel het echte oerwoudgevoel.

Vanmiddag zijn we na de lunch met het entreekaartje dat we toch al hadden, te voet het NP ingegaan. Er is een wandelpad van zo’n 2,5 km aangelegd, maar dankzij alle nattigheid had dat meer weg van een beekje, zeker nadat het onderweg weer drie keer begon te hozen. Ach, in Thailand hebben we een keer in een kurkdroge jungle gewandeld, dan is dit toch veel echter. We waren wel blij dat we vlak bij de ingang rubberlaarzen hadden gehuurd, want anders waren we nu nog niet weer droog geweest. Na verloop van tijd konden we terug over het strand, waar binnenkort de kleine schildpadjes te bewonderen zijn. Wat dat betreft zitten we net tussen twee events in; de eieren zijn al gelegd en ingekuild en de meeste kleintjes komen pas over enkele weken uit hun eieren om de gevaarlijke tocht over het strand af te leggen. Nu was het er grijs en de zee onstuimig. We hadden gehoopt nog even te kunnen zwemmen, maar dat wordt hier ernstig afgeraden in verband met sterke stromingen. Volgens ‘the German’ bij wie we onze excursies hebben geboekt is er een week of vijf geleden nog een badgast verdronken en opgepeuzeld door de haaien. Volgens hem moest je zelfs geen vinger in het water steken, maar de locals gaan daar heel wat relaxter mee om.

De eetcultuur is hier tamelijk eenvoudig en op (jonge) toeristen gericht. Toch hebben we vanavond, net als gisteren overigens, best lekker gegeten. Mi Niño had voor Marja lekkere Patacones, dubbel gebakken pannenkoekjes van groene banaan, met guacamole, pico de gallo en een bonenprutje. Ik kreeg een prima pasta met garnalen.  Drankje erbij en je bent samen voor nog geen twee tientjes klaar.

Foto’s