Costa Rica 2019, 3 december - Hotel del Bosque, Santa Rita

Reizen is eigenlijk net als het gewone leven: met hoogte- en dieptepunten, met teleurstellingen en verrassingen, verveling, wachten tot je een ons weegt, angst en beven, je opwinden of je beheersen en ga zo maar door. Vandaag kwam het allemaal voorbij in wat tegenwoordig meestal een roller-coaster van emoties wordt genoemd.

Over het begin van de dag: niets te klagen. Omdat we al dagen hopen een luiaard van dichtbij te zien, maar ze steeds te hoog in de boom hangen, besloten we vandaag het Sloth Sanctuary, net buiten Cahuita, te bezoeken. We waren eerst nog wat sceptisch, want dit leek ons erg toeristisch, maar we werden aangenaam verrast. Marco was onze enthousiaste gids en door zijn onderhoudende en duidelijke commentaar voelden we ons na een uur echte sloth-deskundigen. Zo weten we nu dat er twee- en drievingerige luiaards zijn, die totaal verschillend zijn. Dat deze beesten niet lui zijn, maar zuinig omgaan met hun energie: door hun weinig voedzame dieet en doordat ze naar verhouding weinig spieren en vet hebben, is het juist slim om niet te veel te bewegen en je dus lekker langzaam over takken voort te bewegen en om je schattige hoofdje slechts heel traag op je nek heen en weer te draaien. Dat ze worden opgegeten door enge grote roofvogels, jaguars, krokodillen en slangen. En dat ze soms ongelukkig in aanraking komen met elektriciteitsdraden of met voertuigen en dat dan de Sanctuary in beeld komt. Wij zagen luiaards met maar een oog, met een dwarslaesie en met defecte klauwen, die dus niet meer in de natuur kunnen overleven. Drie keer per dag krijgen ze hun blaadjes en ander voedsel opgediend en ze hoeven alleen maar op hun speciale matjes of in een schommelstoel schattig zitten te wezen voor ons toeristen.

Na Marco’s verhaal werden we alweer in een bootje door het bos gevaren, waarbij we ditmaal een krokodil, een clubje apen, veel leuke vogeltjes en een wasbeer hebben gespot.

Helemaal opgetogen door dit mooie uitstapje begonnen we aan de reis naar Puerto Viejo de Sarapiqui, met een tussenstopje in Guapiles om bij de Scotiabank te vragen of Henks pinpas in hun geldautomaat was achtergebleven. Ik bleef zolang even in de auto zitten en ja hoor, na tien minuten kwam Henk enthousiast terug: de pas lag inderdaad daar in een la en er was alleen toestemming nodig van het hoofdkantoor om hem terug te geven aan de rechtmatige eigenaar. Enfin, het was toen drie uur en pas tegen zessen en na eindeloos veel telefoontjes met zijn meerderen mocht de bankmedewerker accepteren dat de H.A. van Doren op de pinpas dezelfde was als de H.A. van Doren op paspoort en rijbewijs, en tevens dezelfde die met de app op zijn mobiele telefoon kon aantonen dat hij vorige week woensdag geld had gepind bij de Scotiabank in Guapiles. Al die tijd zat ik op een wat schimmige parkeerplaats in de auto te wachten en me op te vreten, want we moesten nog een heel eind rijden en het wordt hier heel vroeg donker. Toen ik tegen zessen weer eens ging kijken hoe het ervoor stond, stond Henk net vriendelijk lachend de handen te schudden van de bankmedewerker en de portier. Ik was na een uur al gaan gillen, denk ik, of huilen, want dat wil ook wel eens helpen.

Snel maar door dan, het was nog maar een uurtje rijden, dacht Henk. Het was echter razend druk op de weg met veel vrachtverkeer, de weg was hier en daar slecht en alsof dat nog niet angstig en spannend genoeg was, bleek tot overmaat van ramp dat Google Maps weer eens een verkeerde routebeschrijving had gegeven. Klein lichtpuntje: op de onverharde weg die we dientengevolge indraaiden en waar we moesten draaien, zagen we in de koplampen een gordeldier, prachtig! Een lieve mevrouw van een heel ander hotel waar we uiteindelijk maar aanklopten, zette ons na wat gepuzzel en bellen met Hotel del Bosque op het juiste spoor.

Ik zei het al, eind goed, al goed, want dankzij mijn privé-chauffeur die wel in het donker kan zien, zitten we na een snelle maaltijd nu fris gedoucht in onze rustieke en sfeervolle bunker midden in het bos. Morgen gaan we kijken hoe de omgeving eruit ziet.