Costa Rica 2019, 4 december - Hotel del Bosque, Santa Rita

Na de uiterst pittige dag van gisteren hadden we vandaag geen zin om uitgebreid met een gids op pad te gaan. Na het typische Tico (zo noemen de Costaricanen zichzelf) ontbijt van Gallo pinto met toast en roerei en een worstje hebben we het terrein hier verkend. Het hotel heeft grootse plannen voor meer bungalows aan de bosrand en wandelroutes door het oerwoud. De bestaande infrastructuur is charmant maar wel een beetje krakkemikkig en het nadeel van tropisch oerwoud is dat je de boel heel goed moet onderhouden om te voorkomen dat alles in hoog tempo wegrot. Zo is er hier een natuurzwembad gecreëerd door een stuw in een zijtak van de Rio Cuarto te bouwen, waar vervolgens te weinig mee is gedaan  om het van leuk naar super te promoveren. 

We zitten hier ook een beetje buiten de echt populaire gebieden, in een streek met flink wat agrarische activiteit en een mooi halfopen heuvellandschap. Onze privé-excursie van vandaag voerde naar Laguna Rio Cuarto, een prachtig, vrijwel rond meertje dat in een slapende vulkaankrater ligt. De Rio Cuarto loopt er doorheen en daar waar  de rivier het meer weer verlaat is de enige plek om bij het meer te komen. Marja had vandaag weer achter het stuur van onze Toyota Rush plaatsgenomen, maar betreurde die keuze al snel toen bleek hoe moorddadig slecht de onverharde weg naar het meer was. Uiteindelijk hebben we het laatste stukje maar gelopen. Het meertje is zowel letterlijk als figuurlijk wonderschoon en er ligt een vlonder waar je vanaf kunt duiken. De bewegwijzering was prima maar het lijkt vooral een zwemplek voor de localo’s. 

Voor de lunch staken we aan in het plaatsje Rio Cuarto, bij Soda Noy. Soda’s zijn de Costaricaanse versie van de Indonesische Warungs. Lekker eten in een klein papa-en-mamarestaurantje, waar mama kookt en papa of een van de kinderen bedient. We bestelden allebei casado, zeg maar nasi rames van verse lokale ingrediënten, met een groot glas mineraalwater met vruchtenpulp. Voor die formule zou best plaats kunnen zijn in het lunchaanbod van de Nederlandse horeca. 

Na de lunch hebben we nog wat boodschappen gedaan voor een salade en broodjes als avondmaal en daarna hebben we ons hutje weer opgezocht. Ook een tweede verkenning van het bos leverde geen spectaculaire ontmoetingen met apen of luiaards of toekans op, maar we krijgen nog kansen genoeg. Het overdekte zitje naast onze kamer voldeed prima, tot het gemeen begon te waaien en even later ook te regenen. We zitten nog maar op een paar honderd meter hoogte en toch is het al veel koeler dan aan de kust, vooral’s avonds. 

We trekken de komende dagen naar nog hoger gelegen gebieden - wellicht komt daar zelfs de trui van pas ;)