Costa Rica 2019, 5 december - Rancho Margot, El Castillo

De afgelopen nacht kletterde de regen urenlang op het dak van ons huisje en vanochtend toen we wilden gaan ontbijten, plensde het nog steeds. We gingen dus, bij gebrek aan regenkleding, maar met de auto naar het restaurant, een paar honderd meter verderop. Hotel del Bosque is wel een grappig complex: op het ruime terrein vind je een tilapiakwekerij, een met netten afgebakend voetbalveld met tribunes, allerlei overnachtingsplekken, ook nog in aanbouw, en een gigantisch openluchtrestaurant waar ze keiharde muziek aanzetten zodra je binnenkomt. Ook is er speciaal iemand aanwezig die tours en andere activiteiten kan organiseren. In eerste instantie leek het armbandje dat we, net als bij festivals, om onze pols  kregen dus wel logisch, tot we ontdekten dat we de enige gasten zijn. Vanochtend werden we dan ook als oude bekenden door de kok verwelkomd en niemand die vroeg naar mijn armbandje, dat in twee stukken in mijn broekzak zat.

Nog steeds in de regen reden we iets na negenen weg, nagezwaaid door de activiteitendame, op weg naar het Parque Nacional Volcan Arenal, ruim 80 kilometer verderop. Over de nu heel rustige rijksweg 4 waren we vlot ter plekke. Om niet al te vroeg in ons hotel aan te komen, gingen we informeren of we de vlakbij gelegen Conservatorio de Mariposas, een door de reisgidsen zeer aanbevolen vlindertuin, zonder nat te worden konden bekijken. Dat kon, want er was nog een paraplu over voor ons en de vlinders verblijven er in overdekte paviljoens. Mooi was het! We kregen eerst een lesje van-eitje-tot-vlinder, aan de hand van levend materiaal: in een vitrine hingen rupsen en poppen, sommige goudglanzend, in alle stadia van ontwikkeling en er waren op dat moment ook al een paar grote vlinders uit hun omhulsel gekropen. Die worden in speciale gazen kastjes naar de paviljoens gebracht. Dat opkweken van de verschillende vlindersoorten is een voortdurend en noodzakelijk proces, want vlinders hebben maar een beperkte levensduur en de show must wel go on natuurlijk.

In de paviljoens was het genieten van de prachtige vlinders en van de bloeiende planten en bomen. Een Griekse stagiaire vertelde ons van alles over deze mooie beestjes. In het laatste paviljoen verbleven de giftige kikkers, deels dezelfde als we tijdens onze nachtwandeling met Bernard in Tortuguero hadden gezien.

Om een uur meldden we ons bij Rancho Margot, ook alweer een fenomeen volgens Trotter en Lonely Planet. Het is een volledig zelfvoorzienende biologische boerderij, waar je ook kunt eten en overnachten. Wij zitten in een luxe bungalow omringd door een weelderige tuin, met een kleine veranda aan de voorkant en een overdekt terras met hangmat aan de achterkant. Ook nu hebben we weer een armbandje om, want ons verblijf hier is (bijna, je moet zelf je alcoholische drankjes afrekenen) all inclusive. De lunch van vanmiddag was veelbelovend: drie gangen met diverse keuzes en alles, vlees, groente, fruit en zuivel, komt van de boerderij zelf.

Een heerlijke plek dus, van waaruit we de komende dagen de vulkaan kunnen gaan bekijken of ons in La Fortuna in hot springs kunnen onderdompelen. Wel een beetje jammer dat het vanaf onze aankomst hier nog niet droog geweest is. Al die ellende komt volgens de medewerker van de vlindertuin, uit Noord-Amerika - Jan had al sneeuw in Princeton - en dat moet hier kennelijk even overheen. Hopen dus maar dat de vulkaan de komende dagen uit de wolken komt en ach, desnoods blijven we hier de hele dag in ons heerlijke bed liggen, slechts onderbroken door de lekkere hapjes van Margot.