Costa Rica 2019, 6 december - Rancho Margot, El Castillo

Sinds we zijn gearriveerd bij Rancho Margot heeft het alweer net zoveel geregend als toen we in Tortuguero waren, maar aan het eind van vanmiddag leek het wat langer achter elkaar droog te worden en we zagen zonet zelfs een glimp van de maan door de wolken.

Bij al die nattigheid hoort een slechtweerprogramma en daar hebben we ons opperbest mee vermaakt. Vanmorgen na het ontbijt stond Estephanie klaar om ons een Rancho-tour te geven, die bij de kamerprijs inbegrepen zit.  Het prachtige terrein waarop de boerderij zelf, de bunkhouse (budgetaccommodatie) en de 20 huisjes in het oerwoud verstopt zitten was 15 jaar geleden nog een kale heuvel met weilanden waarop een paar koeien graasden. De eigenaar van de rancho (een voormalige directeur van Burger King) heeft het terrein gekocht en met vallen en opstaan in een (bijna) zelfvoorzienend resort omgezet. Stroom wordt opgewekt met behulp van waterkracht, het drinkwater komt via een paar filters uit een beek die over het terrein stroomt en er is een bioreactor die methaan en vloeibare voedingstoffen voor de akkers produceert. Als iets niet hier geproduceerd kan worden dan moet het in ieder geval uit de nabije omgeving komen.

De metamorfose van het landschap is wetenschappelijk verantwoord tot stand gekomen door eerst bomen te planten die dienden als ‘restaurant’ voor de rest van de jungle flora en fauna. Deze kortlevende bomen zijn zeer aantrekkelijk voor allerlei vogels die met hun poep ervoor zorgen dat allerlei zaden hier terechtkomen. Verder is er heel veel verschillende lokale flora (o.a. twaalf soorten bananen) geïntroduceerd die allemaal weer haar eigen insecten, kikkers en vogels (heel veel kolibries, bijeneters, maar ook grotere soorten als toekans) aantrekt. De boerderij heeft kippen, koeien en varkens, deels om het restaurant te voorzien van eieren, zuivel en vlees, maar ook voor de bemesting van de arme grond waarop heel veel groenten en fruit worden geteeld, allemaal biologisch. Het voer voor de dieren komt ook geheel van de eigen boerderij. Er wordt nu geëxperimenteerd met een eigen koffieplantage, daar moet binnenkort de eerste oogst van komen. Om te voorkomen dat de oogst voortdurend wordt opgevreten door slakken, mieren, insecten en vogels, worden meerdere tactieken gehanteerd. Soms wordt een deel van de teelt op een apart terreintje opgeofferd om daar als lokaas te dienen, waardoor de rest van de oogst met rust gelaten wordt. Ook worden er geultjes gegraven om de perceeltjes, zodat mieren er niet bij kunnen of planten eromheen gezet die de natuurlijke vijanden van de gewassen afschrikken. Een andere truc is om juist soorten te planten die vogelsoorten aantrekken die de plaaginsecten weer oppeuzelen. 

Het is vrijwel onmogelijk om iedere kringloop helemaal sluitend te krijgen, maar alle overschotten worden gecomposteerd en ook weer voor bemesting gebruikt. Tekorten in de ene kringloop kunnen vaak ook worden aangevuld met overschotten van elders. Soms gaat er ook wel eens wat verkeerd, bijvoorbeeld nu met de veel te overvloedige regen, waardoor een deel van de oogst is mislukt. Normaal hoort het in december droog en zonnig te zijn, zoals vorig jaar toen Kees en Aly hier waren, maar het regenseizoen duurt dit jaar veel langer dan normaal. Daarnaast is de laatste ballon van de bioreactor gesneuveld en blijkt het lastig te zijn om er een weer te krijgen van de goede maat.

Na deze fascinerende educatieve toer was het alweer bijna tijd voor de lunch en inmiddels bleef het maar regenen. We bedachten dat het wellicht lekker zou zijn om dan maar vrijwillig nat te worden en op zoek te gaan naar een leuke hot springs - waar we er gisteren al tientallen van hadden gezien tussen La Fortuna en Arenal. Estephanie ried ons Termalitas el Arenal aan, niet al te groot, niet al te fancy, maar wel veiliger dan de publieke hot springs bij de rivier. Door de hoge waterstand zou het water daar ook niet erg warm meer zijn. Het was inderdaad ontzettend leuk, een stuk of acht kleurrijke bassins, weliswaar aangelegd, maar met mooie bomen en planten er omheen. Het was er niet erg druk en de meeste gasten waren vrolijke locals, die met een blikje Imperial aan het chillen waren in het grote bad. Ze houden hier wel van regels en verbodsborden, waarvan de grappigste het verbod op ‘love scenes’ was ;)

Op de terugweg vingen we een eerste glimp van de Arenal op, maar de top bleef helaas in de wolken gehuld. Als het morgen wat verder opknapt gaan we een van de Arenal-hikes doen.