Duitsland 2015 - Dag 10, Arendsee - Uelzen (83 km)

Eindelijk kregen we het al dagen beloofde heerlijke zomerweer. Vanmorgen dreigde het onweersgebied dat gisteravond zo had huisgehouden in Nederland, nog roet in het eten te gooien, maar dat bleek gelukkig loos alarm. We zagen wel donkere wolken ten noordwesten van ons, maar die bleven daar ook en later in de ochtend werd het zelfs volop zonnig. Naarmate de dag vorderde werd het ook flink warmer, tot zo'n 28 graden. De luchtvochtigheid was aan de hoge kant, dus het was stevig zweten op de fiets, ook al was het geen al te pittig traject. 
Vanaf Arendsee ging we eerst door een vlak gebied dat wordt doorsneden door een aantal kanalen, waaronder de Lüchower Landgraben, die we ongeveer volgden. De fietsroute ging vooral over weggetjes die bestonden uit twee sporen van ditmaal redelijk goed aanliggende betonplaten. Behalve een paar andere fietsers, waren de andere levende zielen die we in beeld kregen boeren op grote landbouwmachines. Daarna werd het weer wat glooiender, met één pittig klimmetje, maar nog steeds even landelijk.
Zoals Aly al had voorspeld in haar reactie, kwamen we nog een paar keer die grote borden over de eenwording van Europa tegen. We hebben geen internet op de kamer, dus ik kan nu even niet nazoeken waar de grens tussen Oost en West precies liep en hoe de hereniging van de beide Duitslanden precies tot stand is gekomen. Hopelijk kan ik dit verhaal en de foto's buiten bij de inmiddels gesloten koffietent aan de overkant nog op de site zetten, zodat de trouwe lezers niet verstoken blijven van een update.
Ons einddoel van vandaag was Uelzen, een stad ter grootte van Heerenveen met een aantal bezienswaardigheden. Naast de prachtige vakwerkhuizen staat hier het volgens de informatieborden mooiste treinstation van deze aardkloot, naar een gedetailleerd ontwerp van de architect/kunstenaar Friedensreich Hundertwasser. De praktische zaken die je nu eenmaal nodig hebt op een station zijn volledig geïntegreerd in het kleurrijke organische ontwerp en daarnaast is het gebouw qua energie ook nog eens zelfvoorzienend vanwege het grote oppervlak aan zonnecollectoren op het dak. Vanaf het Rathaus word je langs andere highlights naar het station geleid via een aantal beschilderde brokken graniet van Dagmar Glemme, een van origine Poolse kunstenares die na de oorlog via Duitsland in Zweden is terechtgekomen. De 'roos van het Scandinavische kunstleven' is volgens de folder vooral beroemd geworden vanwege haar doek 'World Peace' dat in het gebouw van de VN in New York hangt. We vonden de werken wel aardig, maar iets te veel 'geïnspireerd' op grote meesters als Chagall en Picasso. We horen het wel van de echte arties als we er helemaal naast zitten.
Na de kunstwandeling hebben we een drankje gedaan bij 'coffee 'n more' waar ze  dus wel internet hebben en de on line tijd nuttig besteed om een fatsoenlijk restaurant te vinden in Uelzen. Heerlijk buiten gezeten en goed gegeten aan de eendenvijver bij restaurant Zanzibar, dat geheel terecht hoog scoort op 'Yelp', de Duitse Iens. De nummer 1 op de lijst, waar we eigenlijk naar op weg waren, was geheel uitgestorven en zag er sowieso wat mottig uit.
Totaal 626 km