Frankrijk 2019, M- & P-route, 10 september - Cd’H Vue du Château d’Excideuil, Excidueil, 61 km

Na de rustige rustdag in Brive moesten we vandaag op pad op een zelfgekozen route, slechts gesteund door de bekende gele Michelinkaart (1 op 150.000). We hadden gisteravond al even op een kaart van de stad zelf gekeken, op welke manier we het gemakkelijkst de stad konden verlaten.

Vanmorgen waren de straten nog nat toen we wakker werden, maar de meteo voorspelde dat het na 9 uur droog zou blijven en dat bleek wonderwel te kloppen. Het was aanvankelijk fris en dreigend, later kwam de zon er ook af en toe en nog later regelmatig door. We reden over een drukke, rechte weg de stad uit, langs supermarkten en lelijke industrieterreinen. Op zeker moment kwamen we iets te zuidelijk uit en namen we op goed geluk een afslag naar het noorden. Dat werkte als een tierelier, want al bij de volgende rotonde ging er een klein weggetje naar St. Pantaléon-de-Larche, waar we de Vézėre konden oversteken. Vervolgens moesten we flink omhoog om uit het dal te komen.  

Ook bij bewolkt weer was het landschap wonderschoon en toen we eenmaal een paar honderd meter hoogte hadden gewonnen, werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. Links voor ons lag de Puy d’Yssandon aanvankelijk nog verscholen in de wolken, maar toen we eenmaal in het plaatsje Yssandon waren was de ruïne van het oude slot goed te zien. Met enig geluk hadden we een route uitgezocht die heel lang op hoogte bleef, zodat we steeds maar korte stukjes hoefden door te klimmen.

Voorbij St. Robert hadden we op de kaart een weggetje gezien met een groene streep ernaast (landschappelijk fraai, dus) en dat bleek een soort Route des Crêtes te zijn, die precies over de kam van een heuvelrug liep. In het open landschap konden we dus gelijktijdig links en rechts een dal inkijken, met links het mooie kasteel van Hautefort.

Op de fiets zie je veel meer details dan in de auto en de streek waar we doorheen reden was behoorlijk vruchtbaar. Dat was ook te zien aan de borden: Route de la Noix en Route de la Pomme du Limousin. Tijdens de gebakspauze had Marja al verlangend naar de sappige paarse pruimen in een boomgaard gekeken, waar we niet echt gemakkelijk bij konden komen. Niet veel verderop stonden er gewoon langs de weg echter een paar vijgenbomen, met heerlijke rijpe paarse vruchten eraan - die smaakten een stuk lekkerder dan wat je thuis op de markt kunt kopen. Gefundenes fressen, dat heeft toch iets extra’s.

Voor de laatste 12 km had ik op de kaart een handige doorsteek gezien over C-weggetjes, zowel korter als rustiger dan de grote D-wegen. Zoals altijd in dit soort gevallen zaten er weer een paar addertjes onder het gras: het was 6 km pittig klimmen en het duurde erg lang voordat we zeker wisten dat we de juiste route hadden genomen. Toen we boven waren hoefden we amper een trap meer te doen. Eenmaal in Excideuil aangekomen heb ik Google Maps aangezet op de telefoon, maar net als in Uzerche klopte de positiebepaling niet helemaal. Even bellen bracht uitkomst en we zitten nu heerlijk op ons kingsize bed, bij een Engelse familie in een fraaie en grote B&B, die nog volop in ontwikkeling is. Komend voorjaar kunnen we de avonturen van Paula, Brian en hun dochters op TV volgen in de Engelse serie ‘A new life under the sun’.

Totaal 1257 km