Frankrijk 2019, M- & P-route, 11 september - Grand Hôtel Pelisson, Nontron, 55 km

Vanavond streken we voor de laatste keer tijdens deze vakantie neer in een echt Frans restaurant en omdat ik alle eerdere keren commentaar had, vond Henk dat ik wel een eindevaluatie van dit fenomeen op de blog kon zetten. Nou is mijn geheugen slecht, dus ik dacht dat ik alle verslagen erbij zou moeten pakken, maar gelukkig was het restaurant van ons hotel Pelisson in veel aspecten exemplarisch voor haar concurrenten.

Laat ik beginnen met de aankleding: die is bijna altijd vreselijk oubollig. Vanavond: zieltogende kamerplanten, een kast die kennelijk zo lelijk was dat er een groot wit laken overheen was gedrapeerd, schilderijen en lampen uit de kringloopwinkel en toch zit je dan in een hoog aangeschreven tent te eten. Het personeel: als de spijkerbroek schoon is, ben je blij, zelfs als er gaten in zitten, en de bloes laat als je geluk hebt niet alle tatoeages zien. Vanavond waren de ober en de serveerster netjes gekleed, maar er kon geen lachje of vriendelijk praatje af, wat misschien ook lag aan de voortdurende strijd tussen beiden. In een ruimte waar de akoestiek zodanig is dat ieder woord dat je zelfs heel zachtijes uit, tot in de verste hoeken hoorbaar is, was overduidelijk dat die twee elkaar constant vliegen aan het afvangen waren. Verder riepen ze iedere keer dat ze met lege borden de klapdeur doorgingen, luidkeels: Chaud! - om botsingen te voorkomen, legde de ober mij desgevraagd uit. De slappe lach kregen we van dit slechte toneelstuk.

In veel restaurants sta je na een driegangenmenu na ruim een uur weer buiten, maar gisteravond en vanavond waren de wachttijden tussen de gangen eindeloos. Vroeger werd je dan dronken door alle wijn die je dan maar bijbestelde, maar ja, tegenwoordig zijn we verstandiger met de alcohol en op de fiets zitten met een kater, dat is geen goed idee.

Maar het eten, was dat wel lekker? Vanavond was het dat zeker en het was ook met de nodige fantasie klaargemaakt. In de afgelopen weken hebben we echter zo veel traditionele gerechten als eendenborst, foie gras, faux filet en crème brulee voorbij zien komen dat het je neus uitkwam. Zware kost! want in die driegangenmenu’s is maar een heel kleine bijrol weggelegd voor wat frissere elementen als groente, sla en fruit.

Kortom: ik kijk uit naar thuis lekker naar de markt gaan en weer zelf koken.

We hebben ook nog gefietst vandaag. Door Brian waren we op de goede weg naar Thiviers gezet, daarna was er een heel leuk fietspad over een oude spoorweg, veelal door het bos. Tegen het einde was er een mooie picknickplaats waar we een late lunch namen. Daarna had Henk een mooi groen weggetje op de kaart gezien dat naar Nontron, ons eindpunt van vandaag, zou leiden. Ik zal er kort over zijn: we hebben nu beiden zere knieën en, op zijn Gronings gezegd, stieve poot’n.

Morgen rijden we nog een klein stukje naar La Clie, ongetwijfeld weer over veel bulten. Maar dan wacht Gerda op ons met zelfgemaakte pizza, die we misschien wel in de jacuzzi mogen opeten.

Totaal 1312 km