Frankrijk 2019, Maas- en Pelgrimsroute, 19 augustus - Hotel-Ferme du Chateau d’Ahin, Ahin BE, 77 km

Gisteren was de aanloop naar onze volgende fietsvakantie - met de trein van Groningen naar Maastricht. Treinen is meestal wel leuk, maar met een volgepakte fiets is het afzien. Dit werd nog eens versterkt door het feit dat NS/Prorail dit weekend hadden uitgezocht om te werken aan het traject Eindhoven - Roermond. Daarom moesten we niet één keer overstappen, maar liefst 3x. In Zwolle reed de aansluitende trein naar Nijmegen voor onze neus weg en vanaf Nijmegen waren we aangewezen op twee ‘sprinters’ van Arriva, eerst naar Roermond en daarna ook naar Maastricht omdat de Intercity ook in Roermond niet wachtte op fietsers die met de lift van perron naar perron moesten. Gelukkig vertrok de vrijwel lege stoptrein al een paar minuten later. De reis werd dus een soort topografische les, met stationnetjes als Vierlingsbeek, Reuver, Swalmen, Susteren en Lutterade. Voor tienen vertrokken en uiteindelijk waren we om 16 uur bij ons hotel.

Omdat we voor een deel de oostelijke poot van de Jacobsroute gaan volgen vonden we het wel toepasselijk om in Maastricht te overnachten in Boutique Hotel Sint Jacob in de Sint Jacobstraat. In de jaren voordat we een blog bijhielden hadden we ook al eens de westelijke route gefietst tot aan de Pyreneeën, dus we moeten het laatste deel ook maar eens gaan plannen. Marja is altijd verantwoordelijk voor de restaurantkeuze en gisteren klopte die weer helemaal. Turks restaurant Mandalin, een paar honderd meter bij het Vrijthof vandaan, heerlijke mezze, een lekker visje voor Marja en een lamsrackje voor mij, daar zouden we de volgende dag prima op moeten kunnen fietsen.

Vanmorgen waren drie van de vijf criteria voor een lekkere fietsdag op orde: goed ontbijt, lekker zonnig en prima temperatuur. Nummer vier kreeg een ruime onvoldoende; tegenwind en vrij stevig ook. Nummer vijf, het parcours, scoorde zelfs nog iets lager. Het boekje van de Maasroute gaf het al aan, de etappe tot aan Huy, daar moet je even doorheen. Het eerste stukje, over de St. Pietersberg tot aan de grens met België, was nog best leuk, maar daarna was het een aaneenschakeling van industriegebieden in meer of mindere mate van verval. Na Luik, waar we via een onnavolgbare kruip-door-sluip-door route doorheen geleid werden, was het helemaal bar met als dubieus hoogtepunt de kerncentrale bij Tihange. 

Tegen vieren kwamen we geheel uitgewoond aan bij ons fraaie hotel, een paar km voorbij Huy, wat best een aardig stadje is. Daar moesten we nog wel even flink voor klimmen, maar dan heb je ook wat. Uitgebreid soaken in het ligbad deed wonderen voor de vermoeide spieren en de eigenaar van het hotel bracht ons met de auto naar Huy voor een goed Belgisch maal in la Tartine au Beurre. Morgen verder.