Frankrijk 2019, Maas- en Pelgrimsroute, 31 augustus - l’Esprit du Chemin, Le Chemin, 25 km

Qua afstand was het een seniorendagje vandaag, maar in die 25 km zaten wel 330 hoogtemeters verstopt en de thermometer gaf op zeker moment 34 graden aan.

Omdat we deze ‘halve rustdag’ gisteren al gepland hadden, werd het ontbijt pas om 9 uur in onze suite bezorgd. Daarna mochten we van Anne & Martin de kamer tot de middag bezet houden, zodat we rustig de tijd hadden om Vezelay bij daglicht te bekijken. De grote basiliek staat voor een groot deel in de steigers en wordt momenteel grondig gerenoveerd. Van binnen is deze uiterst sober, in tegenstelling tot de kathedraal van Auxerre waar we eergisteren waren. Vervolgens hebben we nog het 12e-eeuwse kapelletje ‘la Choudrelle’ bezocht. Dat was een flink stuk steil op en neer en dat voelt bij lopen heel anders dan op de fiets, je gebruikt toch andere spieren.

Na een bezoek aan de bakker hebben we de spullen op de fietsen geladen en rond het middaguur zijn we opgestapt. De belangrijkste klim begon halverwege, niet heel steil maar wel ruim 6 km lang. Vervolgens een heerlijke afdaling, waarbij we ons einddoel al rechts op een heuvel zagen liggen. Daarvoor moesten we helaas eerst nog even door het dal bij Anthien en daarna ging het C-weggetje naar Le Chemin in een rechte lijn steil de heuvel op. Gelukkig liep het asfalt wel door tot onze bestemming, 50 m verder werd het onverhard.

We zitten hier in een echt pelgrimshuis, dat gerund wordt door Arno & Huberta. Buitengewoon aardige en gastvrije mensen en uitstekende voorzieningen in een zeer rustgevende omgeving. Er zijn niet veel gasten vandaag. Behalve wij logeren Pierre & Annie, een gepensioneerd boerenechtpaar uit de buurt van Rennes, hier vannacht, alsmede Gerhard, een 72-jarige Australische Nederlander die in 1964 geëmigreerd is en nu een stuk van de route loopt om zich te bezinnen op zijn toekomst.

Het gehucht Le Chemin ligt aan een oude Romeinse weg die heel lang in gebruik is gebleven. Nu is het er vrijwel uitgestorven. De route St. Jacques loopt er nog wel doorheen, maar we hebben sinds onze komst eigenlijk geen auto meer horen langsrijden. Het gebouw heeft een goed gedocumenteerde geschiedenis. De grote schuur is vermoedelijk een voormalige abdijhoeve uit de 14e eeuw waar al vroeg pelgrims verbleven, en het hele complex heeft nog steeds de uitstraling van de herenboerderij die later is gebouwd. Arno & Huberta hebben het gebouw vijf jaar geleden gekocht en samen met een heleboel vrijwilligers verbouwd om maximaal 22 gasten te kunnen ontvangen. Dat doen ze ruim een half jaar per jaar en ‘s winters wonen ze in Nederland.

Zoals dat hoort in dit soort herbergen, wordt er ‘s avonds met zijn allen gegeten en wel op de binnenplaats onder de grote lindeboom, een eclectisch maar lekker driegangendiner met een glaasje vin du table. Dat wordt lekker slapen straks.

Totaal 728 km