Frankrijk 2019, Maas- en Pelgrimsroute, 5 september - Cd’H Maison Volière, La Souterraine

Meestal lukt het om een rustdag op een mooie plek te plannen, Maison Volière is wel ongeveer ideaal. Fijne grote kamer, de supermarkt en het centrum op loopafstand en aardige uitbaatsters die je glimlachend voorzien van een uitstekend verzorgd ontbijt en een schone was. Toen we vanochtend tegen twaalven het stadje inliepen, wilden we eigenlijk voor vanavond gaan reserveren bij Le Passe Muralile, maar toen we ervoor stonden en het menu du midi zagen, hebben we gevraagd of we er die middag konden eten. Zo waren we weer eens getuige van een typisch Frans gebruik. Achter elkaar stroomden de vaste gasten - twee kussen en een hand voor de obers - en de groepen collega’s binnen. Ook ’s middags worden er lekkere flessen wijn en champagne geopend en een ieder bedient zich gretig van het buffet d’ hors d’ oeuvres. De beide obers bewegen zich vlot, efficiënt en vriendelijk tussen de tafels door met dampende borden en om je heen is iedereen lekker aan het smikkelen. Het gaat ook lekker vlot, je staat binnen een uur weer buiten met drie gangen en koffie achter de kiezen.

Wij maakten na het eten nog een ommetje door het centrum en deden bij de giga supermarkt Leclerc boodschappen voor het avondeten. Wat ons elke keer weer opvalt en verbaast aan die enorme winkels: de sterke geur van vlees en bloed, alsof je een slachthuis binnenkomt. Wij vinden het vies, maar misschien is het voor de nog steeds overvloedig vlees etende Fransen juist een eetlust opwekkende geur?

Na een middag luieren, lezen, foto’s maken en nog een wandelingetje, haalden we de fles roze biologische cider - Anne liet ons die gisteren proeven en we vonden hem erg lekker - uit de koelkast halen en gingen in de huiskamer beneden zitten smullen van diverse kaasjes met brood, rauwkost en fruit. Regelmatig kwamen Valerie en Anne informeren of we echt niets nodig hadden en ook hun minihondje, dat luistert naar de megalomane naam Hector, was vol belangstelling voor ons maal.