Nazomeren in Scandinavië - 23 augustus 2022 - Dag 6: Berte’s B&B, Slöinge, SE (71+4 km)

Ergens onderweg zei Henk tegen me dat ik weer eens over Bummers en Winners moest schrijven vandaag - en dat was natuurlijk niet voor niets, want we zaten er even doorheen. Na twee perfecte dagen zou een derde dag zonder tegenvallers ook wel erg saai zijn. Dus, ik begin met een Bummer.

Zo mooi als we gisteren fietsten, zo jammer was het dat we vandaag continu of pal naast óf heel dicht bij drukke wegen moesten. De routeplanners hadden het fietspad af en toe nog wel door een randje bos of even langs de zee gelegd, maar steeds hoorde en zag je de auto’s voorbijflitsen. Ik word daar altijd wat onrustig van, op zich onnodig omdat we vrijwel steeds op een apart fietspad reden, maar het aanhoudende lawaai en de vaak kaarsrechte weg zorgden er wel voor dat ik niet zo lekker op mijn fiets zat. Henk had er ook last van, al kan het ook liggen aan zijn knie, die nu toch echt wel begint te protesteren tegen al die kilometers en ook flink wat hoogtemeters door wat dik te worden en pijn te doen. Een extra pilletje diclofenac nemen dan maar.

Volgende Bummer. Wij vinden het na een dag op de fiets, zeker als het warm is, heerlijk om bij aankomst helemaal niets meer te hoeven doen behalve lekker douchen, even op bed liggen en vervolgens het liefst in hetzelfde pand aan te schuiven voor de avondmaaltijd. Toen Henk gisteren Berte’s B&B reserveerde en informeerde naar de horeca ter plekke, antwoordde eigenaresse Ulrike dat we konden kiezen tussen bij haar op de boerderij eten of in het restaurant in het dorp en dat we dat bij aankomst konden beslissen. Dus wij verheugden ons zeer op een Zweedse table d’ hôte. Helaas, ergens onderweg kwam de boodschap binnen dat Ulrike weg moest en dus moesten we onszelf zien te redden. Lang verhaal kort: de pizzeria in het dorp was dicht, maar toen we er met een fietstas vol met boodschappen later weer langs kwamen, waren  de letters ÖPPET opeens rood verlicht. Ach, toen ik wat later in het ienieminikeukentje van de B&B eenmaal een draaglijke pan en een snijplank had gevonden, was de ravioli met tomatensaus en een restje kaas dat nog onderin mijn rackpacktas zat, best snel gemaakt*.

Dan de winners, want die waren er gelukkig ook genoeg. Zo waren we vanmorgen precies op tijd in Halmstad om mee te doen met de populaire Zweedse gewoonte Fika, het elfuurtje. De Zweden vinden dat moment heel belangrijk en ze slaan zo meerdere vliegen in een klap: genieten van een kopje koffie met iets lekkers, even relaxen en van gedachten wisselen met collega’s, buren of toevallig voorbijkomende fietsers. Toen wij op het terras van Konditori Friberg zaten, sprak een motorrijder ons aan. Hij bleek onlangs op vakantie in Noord-Holland te zijn geweest, waar hij vooral een studie had gemaakt van onze architectuur. Hij vond het leuk dat huizen bij ons er zo verschillend uitzien en dat mensen meer vrijheid hebben om een huis naar hun eigen smaak te bouwen. In Zweden was alles zo eenvormig, vond hij. Wij kijken hier juist graag naar de mooie houten huizen, vaak nog in de traditionele kleuren rood en geel. In Nederland vind ik veel huizen of veel te wild qua vorm of kleur of zo donker en rechtlijnig dat ik ze uitvaartcentra noem. We hebben de motorrijder een bezoek aan Groningen aanbevolen voor zijn volgende architectuurtrip, want “ons” Groninger museum en het Forum zijn natuurlijk heel bijzonder en toch erg mooi.

We hadden nog meer vrolijke ontmoetingen met Zweden onderweg. Het is zo te zien een vriendelijk en behulpzaam volkje, met als enig minpuntje tot nu toe dat ze hun halve land in golfbanen hebben veranderd.

Slöinge, het dorp waar wij verblijven, wordt gedomineerd door de naam van dit gebiedje: Berte. De meelfabriek, daterend uit 1569, heet Berte’s Qvarn, wij slapen in Berte’s B&B en dan heb je ook nog Berte’s Museum, een met een ongelooflijke hoeveelheid oude zooi gevulde schuur, waar wij even naar binnen liepen om de weg te vragen - maar geen kaartje kochten, ook al was de beheerder nog zo aardig.

De B&B heeft vijf kamers en een hutje in de tuin en alles is ingericht met oude spullen, wat Ulrike heel smaakvol heeft gedaan. Laatste kleine Bummertje: als we naar de wc willen, moeten we om het huis heenlopen en door een andere deur weer naar binnen. Eens kijken hoe dat ons midden in de nacht afgaat.

*Noot Henk: We citeren op onze fietsreizen regelmatig mijn oud-collega Anko Veen: 'Na zo'n dag smaakt alles..', maar daar zou ik Marja ernstig tekort mee doen, want het smaakte echt prima.