Nazomeren in Scandinavië - 28 augustus 2022 - Dag 11: Tildas, Urshult, Zweden

Vandaag Bommen Berend in Stad en voor de vierde keer op rij schitteren wij door afwezigheid. Tja, boomers hè, dan ga je eind augustus op vakantie als de goegemeente weer aan het werk moet ;) 

We begonnen heel lui, omdat deze dag zou gaan verregenen. Uiteindelijk viel dat nogal mee, en volgens de regenradar zou het in Växjö zelfs grotendeels droog blijven. Om een uur of een zijn we daarom in de auto gestapt om een bezoek te brengen aan het glasmuseum en het Småland-museum (in hetzelfde gebouw). Maarten van Rossum zei een paar dagen geleden bij de Slimste Mens dat hij kleine gespecialiseerde musea eigenlijk veel leuker vindt dan al die grote met wereldfaam, omdat je het echt niet langer dan een paar uur volhoudt om al die schoonheid geconcentreerd tot je te nemen. Hij zit er wel eens lelijk naast, maar in dit geval ben ik het volledig met hem eens. Het glasmuseum beschrijft enerzijds de opkomst (midden 18e eeuw) en recente neergang van de glasindustrie in dit deel van Zweden en heeft daarnaast een prachtige collectie glaswerk uit verschillende perioden, zowel functioneel als echte glaskunst. Wat betreft die neergang: van de tientallen glasfabrieken uit de vorige eeuw zijn er nu nog maar vijf over. Het beroemde Kosta Boda bestaat nog wel, maar alleen de glaskunst zit hier nog vlakbij in Kosta. De massaproductie is allang in een goedkoper buitenland ondergebracht. Een kleine selectie van alles wat hier wordt tentoongesteld kan de lezer bekijken op de foto’s bij het verhaaltje van vandaag. Het andere museum is lekker kneuterig en geeft een beeld van de Zweedse culturen van na de laatste ijstijd (toen heel Scandinavië was bedekt met een enorme laag sneeuw en ijs en er dus in het geheel geen leven mogelijk was).

Toen we tegen vieren weer buiten stonden, was het eigenlijk best lekker weer geworden: droog, af en toe wat zon en een graad of 22. We zijn over kleinere wegen teruggereden langs Åsnen, een enorm uitgestrekt en grillig gevormd meer. Hoewel je er bijna voortdurend vlak langs rijdt, zie je het meer maar af en toe vanwege de dichte bossen. In onze herinnering kon je bijna overal wel zwemplekjes vinden bij die Zweedse meren, maar dat klopt toch niet helemaal. Het water is hier niet al te diep en als de oever niet rotsachtig is, is het aan de kant vaak wat moerassig en staat er erg veel riet. Gelukkig hebben veel dorpjes wel een gemeentestrandje aangelegd, waar je gemakkelijk het water in kunt. Wij vonden ergens een plek met een steiger, en een schuine afrit waar vissers hun boot te water konden laten gaan, maar waar nu helemaal niemand was. Ideaal dus voor een frisse ‘duik’. Geen letterlijke duik want ‘dükning förbjuden’. Hoewel heel schoon, is het water een beetje venig en kun je er maar een metertje diep doorheen kijken. Met al die rotsen is duiken dus niet alleen verboden maar ook niet heel verstandig….

Op het laatste stukje terugweg kwamen we nog een mooi groentestalletje tegen met lekkere verse spullen. We konden deze keer wel wat kopen, omdat we een paar dagen geleden toch maar wat Zweedse kronen uit de Bankomat hadden gehaald. Die heb je normaal echt niet nodig, sterker nog, veel winkels en hotels accepteren inmiddels geen contant geld meer. Bij ons stalletje moest het geld in een melkbus. Er hing wel een wat cryptisch briefje boven, dat suggereerde dat je niet met papiergeld mocht betalen. Nadere inspectie leerde dat de briefjes in mijn portemonnee weliswaar dezelfde kleuren hadden, maar dat de afbeeldingen niet hetzelfde waren. Je mocht dus alleen niet met oude briefjes betalen, pfffhew. Iets verderop was ook nog een visrokerij met heel veel lekkere dingen. We konden ons inhouden en hebben slechts een pakje gerookte makreelfilet met dille & citroen meegenomen voor bij de avondmaaltijd. Het was heerlijk!