Nazomeren in Scandinavië - 29 augustus 2022 - Dag 12: Tildas, Urshult, Zweden (36 km)

Als je zo lang achter elkaar mooi weer hebt, geloof je bijna niet meer dat er ook slechte dagen zijn. En dat die vrij lang kunnen duren. De voorspelde regen liet gisteren nog een tijdlang op zich wachten, maar gisteravond kwam het water dan toch met bakken uit de lucht vallen. Ok, dat is goed voor al wat groeit en bloeit, maar als je hebt ontbeten, de Wordle en de Woordle hebt opgelost en het resultaat op de Familie Wordle hebt gezet, 40 bladzijden hebt gelezen, een tijdlang op de Macbook hebt gesurft en tig keer naar buiten hebt gekeken en hoopvol hebt geroepen dat het al lichter wordt, moet het wel een keer ophouden. Pas tegen enen werd het droog en konden we een stukje gaan fietsen. Maar koud dat het was! Tijd voor een lange broek over de fietsbroek, een windjack en een mutsje onder de helm. Jammer dat ik mijn dichte handschoenen niet bij me heb, maar toen we eenmaal op de fiets zaten en het ene heuveltje na het andere moesten beklimmen, warmden mijn koude vingers snel op.

Het was prachtig buiten. Dit deel van Zweden is nogal dunbevolkt en je rijdt dus hele stukken door dennenbossen en langs grote plassen water zonder dat je ander verkeer tegenkomt. Wel zie je met enige regelmaat het rode hout van de typisch Zweedse huizen tussen het groen en langs de oevers van het meer opduiken. Wat een geluksvogel  ben je als je op zo’n mooie plek mag bouwen! Wij reden ongeveer dezelfde route als gisteren met de auto, met een stukje onverhard tussendoor. Langs de weg stond nu ook een kraam met fruit, daar hebben we pruimen gekocht en mooie rode appeltjes die Discovery heten. We kwamen ook weer langs een Loppis, de Zweedse versie van onze kringloopwinkel of rommelmarkt. Veel mensen hebben hier een schuur of kraampje bij huis waar ze oude spullen verkopen. Vandaag zijn we een keer naar binnen gegaan en zagen een redelijke overzichtelijke uitstalling van onder andere serviesgoed, langspeelplaten, kaarsenstanders en kerstversiering. Ik zag best wat leuke spulletjes, maar heb uiteindelijk niets gekocht omdat ik moest denken aan al die dozen thuis, vol met erfstukken en alles wat ik jarenlang op rommelmarkten en in antiekwinkeltjes op de kop heb getikt. Misschien moet ik zelf eens een Loppis inrichten aan de Westerbinnensingel.

Ook vandaag weer geen elanden gezien. De enige diersoorten die zich vertoonden waren twee overstekende eekhoorns, wat verdwaalde schapen en, vanwege de vele regen, heel veel naaktslakken op de weg. Je moest dus wel uitkijken waar je reed. Halverwege zijn we nog een bospad ingereden omdat we nieuwsgierig waren naar de Natur Camping die op een bord werd aangekondigd. Na een paar kilometer kwamen we bij een kampeerterreintje dat ons nostalgisch stemde: een veldje midden in het bos en pal aan het meer, met heel simpele voorzieningen maar wel met kano’s op het strand. Ik zou er zo mijn tentje willen opzetten, als mijn rug het zou toestaan. Iets voor Els, Anouk en de jongens als ze kunnen zwemmen? Al met al was het een mooi tochtje, maar tegen het eind werd het toch koud. In het huisje heb ik eerst warm gedoucht en toen een vegetarisch gerecht klaargemaakt dat niet voor herhaling vatbaar is. Ik heb gewoon te weinig kruiden en andere smaakmakers bij me en het aanbod in de winkels was beperkt. Morgen eerst maar eens goed nadenken voordat we de ICA induiken.