Rome 2014 - Dag 5 - Boppard - Ludwigshöhe - 100 km

We hadden ons toch wel wat zorgen gemaakt over de dag van vandaag. Het heeft de hele nacht eigenlijk zonder onderbreking geregend en de verwachting was, dat dat vandaag nog wel even zou doorzetten. Gelukkig werd het tegen een uur of half negen vanmorgen zomaar droog. Hoewel we het nog niet helemaal vertrouwden, gaf Buienradar de burger wel enige moed, dus toch maar alles weer ingepakt, bij de Belgen aangesloten voor het ontbijt en de boel weer op de fiets gehangen. Op een paar buitjes in het begin na viel het weer ook mee en konden we zelfs een groot deel van de dag lekker in onze shirts met korte mouwen fietsen.

Vandaag was weer een dag in twee delen: de eerste 50 km vrijwel voortdurend langs de Rijn - zeker niet de kortste route van A naar B, maar wel helemaal vlak - en daarna een doorsteekje door het Selz-dal in Rheinhessen gevolgd door een bescheiden klim om bij Nierstein weer bij de Rijn aan te komen. 

Het parcours langs de Rijn was hier over het algemeen voorzien van goed asfalt, maar er zaten ook weer stukken bij die nodig aan een onderhoudsbeurt toe zijn. De voorzieningen voor fietsers zijn gemiddeld gesproken voortreffelijk. Heel veel fietsroutes met heldere richtingaanwijzers, voor het overgrote deel gescheiden van het overige verkeer. We kwamen zelfs twee keer een Fahrrad Werkstatt tegen: een oude fiets met daaraan een hekwerkje met een aantal basisgereedschappen voor als je panne hebt. De boekjes van Reitsma vertellen niet dat 2014 is uitgeroepen tot het jaar van wegwerkzaamheden op zijn parcours, maar gelukkig zijn de Duitsers zo grondig dat ze in een aantal gevallen zelfs keurige omleidingsroutes voor de Rijnfietsers hebben ingericht. 

Cultuurhistorisch hoogtepunt was vandaag de Lorelei, een beruchte rots die in een haakse bocht hoog boven de Rijn uittorent. Deze werd volgens de overlevering bewoond door een betoverend zingende sirene, die ervoor zorgde dat de schippers dermate werden afgeleid, dat ze uit de koers raakten en hun schepen op de rotsen lieten lopen.

Voorbij Bingen verlieten we de Rijn en kwamen al snel aan bij Ingelheim, een naam die me vaag iets zei. Al snel bleek waarom: we reden langs de fabriek van Boehringer, een grote farmaceut, dat verder alleraardigste stadje binnen. We vroegen een passerende mevrouw naar een goed plekje om te lunchen en kwamen daarom uit bij het culinaire hoogtepunt van de dag, ristorante pizzeria Capri, onlangs gekroond als beste pizzabakker van Duitsland. Inderdaad prima pizza's. Daarna verder langs de Selz over landbouwweggetjes die vooral bestonden uit hobbelige, want meermaals gebroken, betonplaten, waar dankzij de overvloedige regen van de laatste dagen ook nog eens enorme plassen stonden. Veel al geoogste, kale akkers, flink wat suikerbieten, maar vooral veel druiventeelt. We hoorden regelmatig heftig geknal onderweg, alsof het jachtseizoen al was geopend. Dat bleken echter nepgeweren te zijn, bedoeld om de vogels uit de wijngaarden te houden.

We overnachten deze keer op een 'Weingut', waarover Marja gisteravond al had gelezen in de gids. Geen klassiek chateau of chique estate, maar wel een prima kamer bij een wijnboerin die er een B&B naast runt. Eten konden we bij een ander Weingut in het dorpje, waar we te voet heen moesten. Tot groot leedvermaak van M had mijn fiets namelijk een lekke (voor)band, iets wat haar al jaren niet meer is overkomen. Niet dat het zoveel uitmaakt wie er lek rijdt, het banden wisselen is een taakje voor mij.

Inmiddels regent het buiten opnieuw pijpenstelen, dus morgen weer droog???

Totaal 520 km