Rome 2014 - Dag 8 - Weil der Stadt - Tübingen - 42 km

Een relaxt dagje vandaag: slechts 42 km naar Tübingen, langs mooie rustige wegen. Wel wat klimwerk, gemeen ook bij tijden, maar dat is een goede oefening voor het echte werk, dat morgen op het programma staat. We moesten vanochtend eerst wachten tot de regen voorbij was en na een halfuurtje fietsen moesten we nogmaals schuilen, op een bankje onder een dikke boom. De rest van de tocht was het fris, maar droog. De route volgde deels de Museumradweg, waardoor er onderweg steeds leuke kunstwerken te bewonderen waren. Een paar staan op de foto, maar er was ook nog een geinig vogelnest van 5 bij 5 meter, op hoge poten, gemaakt van hout. 

Na een laatste stukje Würmtal stonden we voor het hek van het Naturpark Schönbuch. Daarbinnen wachtte ons een waar lusthof van welig tierend groen, kabbelende beekjes en vele bloeiende bloemen. Hoogtepunt was een veld vol zachtrose hersttijloos, afgewisseld met blauwe alpenklokjes en paarse kattenstaarten.  We mochten, na eerst flink te hebben geklommen, nu kilometerslang afdalen. Wel oppassen, want de onverharde weg lag vol met verse rolsplit en ook grotere stenen. Na het tweede hek weer afgesloten te hebben - het wild schijnt daardoor in het park te blijven, maar wij hebben helemaal geen beesten gezien - was het nog maar een klein stukje naar Tübingen. Het via Booking.com geboekte hotel ligt een beetje buiten het centrum, maar is heerlijk. Just what you need na de laatste Gasthof, waar de matrassen hun beste tijd wel hadden gehad. Gelukkig waren er drie bedden om uit te kiezen...

Na uitpakken en douchen pakten we de bus naar het centrum van deze geweldig leuke universiteitsstad, vol met uitstekend onderhouden oude gebouwen, prachtige straatjes en pleinen waar de terrassen met dit mooie nazomerweer goed vol zaten. Na een flink glas witte wijn op het terras van Ranitz, streken we neer op een ander terras, van de Gasthausbräuerei aan de rivier de Neckar. Onder het genot van een lekkere maaltijd met nu rode wijn, genoten we van het uitzicht: kanoërs, zwanen en heel veel Stocherkahne, gondelachtige boten, bestuurd door stoere gespierde mannen. Dat laatste is al een voorproefje op Venetië, waar we hopelijk over een week aankomen om een paar dagen met Linda en Floor door te brengen. Zin in! 

Terug zijn we gelopen. Dankzij Henks fenomenale richtinggevoel en geheugen - ik vertrouw daar volledig op en schaam me soms voor mijn eigen zombieachtige doelloosheid in vreemde oorden - liepen we zonder omwegen linea recta terug naar het hotel. In de hotelkamer een wasje gedaan en onder het schrijven van dit stukje hijgen en steunen de damestennisters zich in de US Open weer door de wedstrijd. 

Morgen de Schwäbische Alb op! Wij moeten vaak aan Chris denken, die dit deel van de tocht in zijn eentje heeft gefietst, in tegenovergestelde richting en een maand later, toen het al veel kouder was. Zoals het er nu uitziet, hebben wij morgen redelijk klimweer. 

Totaal 759 km

PS. De video's met de GoPro zijn prima gelukt, maar het zijn kennelijk nogal forse files, want we krijgen ze niet geüploaded of upgeload of hoe dat ook mag heten.