Rome 2014 - Dag 15 - Lavis - Gaium - 90 km

Na twee dagen 'rust' hadden we weer heel veel zin om te fietsen. De komende dagen zijn de etappes niet al te zwaar; we laten na vandaag de Alpen toch echt achter ons en duiken de Po-vlakte in, waar de steilste klimmetjes waarschijnlijk zullen bestaan uit bruggen en viaducten. Hoewel het de afgelopen nacht overduidelijk nog geregend had, zag het weer er prima uit; half bewolkt en een aangename fietstemperatuur.

Vanmorgen eerst het ontbijtbuffet, daarna de fietsen uit de kelder getild, snel een foto van het hotel gemaakt en om kwart voor negen konden we op pad. Het terugvinden van de route bleek geen enkel probleem en al snel fietsten we weer verder stroomafwaarts langs de Adige. Op zondagmorgen lijkt half Italië op de fiets te stappen of anders wel te gaan (hard)lopen, dus het was een drukte van belang op het mooie fietspad. Desalniettemin konden we goed de gang erin houden dus we hadden er voor de lunch al ruim 70 km op zitten. 

Voorbij Rovereto bleek dat het EU-geld voor de fietspaden goed besteed was, want er waren allerlei stukken van de route klaar die nog niet bekend waren bij het ter perse gaan van ons boekje. Het was wel een beetje kruip-door-sluip-door, dan weer links of rechts van de provinciale weg, dan weer dwars door kleine plaatsjes of wijngaarden, maar voor het grootste deel langs het iets boven het dal gegraven irrigatiekanaal (voor de druiventeelt) dat hier over een afstand van 95 km is afgetapt van de Adige. We kwamen er net op tijd achter dat we het stadje waar we wilden lunchen, Rivalta, zouden missen als we het nieuwe fietspad bleven volgen. Dat zou zonde zijn geweest want het lokale restaurant, dat goede zaken deed, had uitstekende lunchgerechten. Een lekkere salade vooraf, gevolgd door papardelle met zwarte truffels voor Marja en een perfect klaargemaakte lasagne voor mij, niks mis mee. 

Daarna moesten we nog wel een stukje verder en het echte venijn van de dag stond ons nog te wachten. Bij Rivoli Veronese wordt het dal zo nauw, dat we wel moesten klimmen en steil ook, gemiddeld zo'n acht procent. Zowel naar boven als naar beneden kon het hellingspercentage slechts binnen de perken worden gehouden door een flink aantal haarspeldbochten. Toen we deze horde hadden genomen, zagen we het irrigatiekanaal uit de rotswand komen - had daar nou niet een fietspad naast gepast?

Het was inmiddels vrijwel onbewolkt en 28 graden geworden, dus het werd tijd om uit te kijken naar een overnachtingsadres en een schaduwrijk terrasje. Relais San Michele, dat langs voornoemd kanaal ligt, voldeed geheel aan deze kwalificaties. Geweldig leuk plekje, koel biertje op het terras, en voldoende functionele Wifi om de achterstand qua verwerking van de foto's op de blog in te kunnen halen. Het restaurant was officieel dicht want de chef-kok afwezig, maar voor de fietsende gasten maakte de uitbater wel even een flinke pan spaghetti klaar, met een lekker pittig sausje. We namen er een glaasje Teroldego bij, lekker fruitig wijntje uit de Dolomieten, dus heel laat zal het vanavond niet worden.

Totaal 1395 km