Rome 2014 - Dag 19 - Marina Romea - Sársina - 87 km

Het internet van hotel Columbia was van dermate goede kwaliteit dat ik weer een paar filmpjes heb kunnen uploaden naar de blog, zodat de lezers een stukje kunnen meefietsen door de Po-vlakte. Een tijdje door dat vlakke boerenland fietsen is wel leuk, maar we waren blij dat we vandaag de heuvels weer zagen opdoemen, want na ruim 200 km hadden we het wel ongeveer gehad met de polder.

Vanmorgen bij het opstaan bleek dat Marja's wens voor verder uitsluitend mooi weer niet verhoord was. De regen kwam werkelijk met bakken naar beneden en dat bleef behoorlijk lang zo. We hadden daarom geen enkele haast meer, maar gelukkig werd het na het ontbijt weer droog. Eenmaal op de fiets moesten we eerst de Reitsma-route weer zien terug te vinden. Dat bleek gelukkig niet al te ingewikkeld, zeker niet nadat we in Marina di Ravenna de leuke en behulpzame jongedame van de VVV hadden gevraagd wat de meest geschikte fietsroute richting Ravenna was. Eerst een km of vier door het mooie dennenbos langs de kust en daarna over een fietspad langs een drukke weg naar het centrum van Ravenna totdat we de route weer kruisten. Nog even een bezoekje aan de supermarkt en we waren er weer helemaal klaar voor.

De route was vandaag jammer genoeg tamelijk druk. Het is meestal zo rustig onderweg dat we hele stukken naast elkaar kunnen fietsen - wel zo gezelig - maar dat was er vandaag nauwelijks bij. Op een van de drukke stukken kwamen we twee oudere Nederlandse dames achterop die ook 'met Reitsma' op weg naar Rome waren. Meer dan een paar woorden wisselen ging eigenlijk niet, en toen we op een rustiger stukje tijdens een plas- en ravitailleringspauze een tijdje op ze hebben gewacht om iets meer te horen, bleek dat we toch te ver waren uitgelopen - of ze waren koffie gaan drinken - want we hebben ze niet meer gezien.

Het weer was afwisselend dreigend en juist wat lichter, maar toen we net bij de voetheuvels van de Apennijnen waren gearriveerd (San Vittore) en een parkje met bankjes hadden gevonden om te gaan lunchen, begon het toch weer te regenen. Het bleef gelukkig bij één flinke bui, die we hebben uitgezeten onder de zonnewering van de lokale pizzabezorger. Daarna knapte het zienderogen op en nu is het vrijwel onbewolkt. Het landschap is inmiddels heel mooi geworden, prachtig groen middelgebergte met hier en daar steile rotswanden, leuke dorpjes - en er moet weer geklommen worden, zij het niet al te steil.

Het eindpunt van onze fietstocht is niet zo heel ver meer en we hebben nog een volle week te gaan, dus het wordt tijd om een beetje te gaan temporiseren. B&B ValdiFiori is volgens Reitsma een aanrader, dus daar zijn we naar op zoek gegaan. Inderdaad een prima adresje, waar we door de eigenaresse en haar dochter enthousiast werden ontvangen met een mix van Duits, Engels en Italiaans. Omdat Patrizia vroeg naar haar werk moet en Sonja naar school, krijgen we morgen het ontbijt geserveerd door de oudere dochter Marika.

Vanavond zijn we naar het centrum van Sársina gelopen, ca. 200 m hier vandaan, waar we uit een stuk of vijf restaurants konden kiezen. Het werd uiteindelijk 'Le Maschere', op basis van de interessante menukaart. Voortreffelijke keuze, alleen Marja's hoofdgerecht, piepkuiken in duivelse saus, viel tegen. Het kippetje was prima, de scherpte ook, maar de saus was veel te zout. De inrichting was bijzonder: de muren waren niet alleen volgehangen met maskers from all over the world, maar daarnaast op veel plaatsen beschreven met lovende kritieken, waaronder de aanbeveling: 'ik kreeg hier een culinair orgasme'. De verdere clientèle was ook niet geheel doorsnee en Marja betrapte de baas erop dat hij de restanten uit wijnflessen die terugkwamen van de tafels hoogstpersoonlijk soldaat maakte.

Totaal 1732 km.