Rome 2014 - Dag 22 - Rustdag in Assisi

Zo lawaaierig als het gisteravond laat in Assisi was, met veel enthousiaste en waarschijnlijk beschonken Italianen op straat, zo sereen waren de nacht en de zondagmorgen in de Via San Rufino. We sliepen tot half 10! Na een zelfgemaakt ontbijtje en wat lichte administratieve werkzaamheden gingen we naar buiten, waar het heerlijk warm en zonnig was. 

Assisi is een prachtige Middeleeuwse stad, tegen een heuvel aan gebouwd, met straten en steegjes die omhoog en omlaag gaan, waardoor je allerlei mooie doorkijkjes krijgt. De hele stad is opgetrokken uit een lichtrose steen en is erg goed onderhouden. Restauraties zijn gedaan in de oorspronkelijke bouwstijl, waardoor het een mooi geheel blijft. De eerste must see vanmorgen was de Basilica de San Francesco, gebouwd ter ere van de beroemde heilige Franciscus van Assisi. In de bovenkerk was net een mis gaande, in het Italiaans en, kennelijk voor de toeristen, in het Engels. Wij mochten alleen in het voorste deel staan, maar ook daar kon je de vele schitterende fresco's op wanden en plafonds en de kleurrijke glas-in-loodramen bewonderen. Foto's maken is streng verboden en ze hebben speciaal daarvoor een streng kijkende man in uniform aangesteld die alles goed in de gaten houdt. Toen Henk schielijk zijn camera omhoog stak, was een dodelijke blik zijn deel. Helaas, geen foto's van die kerk. 

Toen we vervolgens de benedenkerk wilden bekijken, werd ik voor het eerst van mijn leven ergens aan de deur geweigerd vanwege mijn kleding: een echt niet heel korte korte broek. Grappig was dat we daardoor net de finish meemaakten van een plaatselijke wielertoertocht, de Ciclo Pellegrinaggio, van Terontola naar Assisi. Eerst kwamen, net als in de Giro of de Tour, een aantal toeterende auto's het plein op, daarna kwamen de renners. De mannen moesten na 80 km gereden te hebben, door de smalle straatjes van Assisi het laatste loeisteile deel volbrengen. Het was een mooi gezicht dat de eerste groep, met flink wat pezige heren op leeftijd erin, dat nog fris en met een aanzienlijke snelheid deed. Toen Henk een paar plaatjes schoot van een groepje renners, raakten we met ze in gesprek over hun en onze fietstocht en moesten wij ook met hen op de foto. Helden, allemaal. 

Volgende missie was het hotel vinden waar Luigia werkt, om te betalen voor ons appartement. Omdat hotels in het oude centrum kennelijk geen grote uithangborden mogen hebben, vallen ze niet op en wij moesten dan ook echt even zoeken voor we het charmante kleine Hotel Sorella Luna Gallery hadden gevonden. Luigia bracht ons koffie en thee op het mooie terras en de creditcard deed het uit eindelijk ook. 
Tijd voor de lunch! Weer een leuk tentje gevonden, waar we truffelkroketjes en bordjes pasta aten, met een glaasje witte wijn uit de streek. 

In deze stad kun je eindeloos wandelen en je ontdekt steeds weer mooie plekjes. De gebouwen zijn op zichzelf al de moeite waard, maar hebben daarnaast nog allerlei mooie details als muurschilderingen en tegelplateaus. Door op goed geluk wat straatjes in te gaan stuitten we zo op een piepklein kerkje, de Chiesa di Santo Stefano, dat in al zijn eenvoud misschien nog wel indrukwekkender was dan de grote basiliek van vanochtend. Na nog een ijsje op een terras, waren we moe van het lopen en klauteren en dan is het heerlijk om een appartement midden in de stad te hebben waar je even kunt uitrusten. Gek dat we gisteren, toen we puffend met de fiets aan de hand dat hele eind naar boven moesten, daar heel anders over dachten... 

Aan het einde van de middag heeft Henk het mooie warme licht van de laagstaande zon  benut om nog wat plaatjes te schieten. Om 8 uur was het alweer tijd voor de cena, de avondmaaltijd, bij Osteria Piazetta dell' Erba, vlak bij onze slaapplek. Unaniem hebben wij dit restaurant op nummer 1 gezet van alle ook prima tentjes tot nu toe. De ambiance, de gerechten en de wijn waren subliem, genoeg om niet alleen je hart, maar ook je maag definitief aan Italië te verliezen!