Rome 2014 - Dag 24 - Massa Martana - Calvi dell' Umbria - 59 km

Door zorgvuldig plannen en de laatste dagen vooral niet te ver te fietsen, liggen we nu helemaal op schema om op een relaxte manier in Rome aan te komen overmorgen. Het is nu nog maar 100 km! 

Vandaag zijn we in ons sjieke hotel wat later opgestaan en daarna genoten we van een uitgebreid vooral zoet ontbijt. Ik kan me er nog niet toe zetten om 's morgens vroeg chocoladetaart of geglazuurde cake tot mij te nemen, maar gelukkig waren er ook heel veel soorten croissants en zoete broodjes. 

De route zorgde voor flink wat inspannig, oftewel volgens Henk, we bouwden door veel te klimmen, een grote hoeveelheid potentiële energie op. Volgens mij raak je juist energie kwijt, maar ik begrijp inmiddels dat je die potentiële energie later omzet in een gratis afdaling. 

Het weer was ons gunstig gezind en we keken weer onze ogen uit naar het prachtige Umbrische landschap: heuvels, veel groen en overal schattige oude stadjes. Zo stopten we vanochtend even in het Middeleeuwse vestingstadje San Gemini. Dat leverde weer veel mooie plaatjes op. In de volgende plaats, Narni Scalo, deden we boodschappen voor de lunch. Daarna begon een lange pittige klim, waarbij het commentaar van Reitsma niet altijd begrijpelijk is. Ben je nu nog bezig met vier kilometer 'op en af' of zijn de '2,7 kilometer 5-9%' al begonnen? Het duurde in ieder geval best lang voordat we op het hoogste punt aankwamen en in een bushokje onze meegebrachte stukken pizza, een met aardappel, een met courgettebloemen en ansjovis en een met kaas en worst, konden uitpakken. 
Het laatste stuk naar onze eindbestemming, Calvi dell' Umbria, was ook nog stevig doortrappen, met precies na de klim een paar koele druppels regen. 

Zoals wel vaker gebeurt, bleek het hotel uit het boekje niet meer te bestaan, maar twee Duitse toeristen brachten uitkomst door ons naar hun eigen onderkomen, Casale San Martino, te verwijzen. Dat bleek een heel leuk en rustig gelegen vakantieparkje te zijn, met een paar appartementjes, een grote tuin en een zwembad. Hoewel het voortdurend dreigde te gaan onweren, bleek een koele duik toch best lekker. De eigenaar bracht ons 's avonds met de auto naar het restaurant in Calvi (naar later bleek de opvolger van het verdwenen hotel), waar we prima hebben gegeten. Henk vond het tijd voor een T-bonesteak na de pasta, ik nam een wat kleinere portie gegrillde biefstuk. Terug moesten we lopen, zo'n twee kilometer langs een pikdonkere weg. Het koplampje dat we bij het kamperen in Amerika gebruikten en dat nog in een van de fietstassen zat, loodste ons door de sterrennacht. 

Totaal 2010 km