Rome 2014 - Dag 25 - Calvi dell'Umbria - Borgo Pineto - 80 km

 Het venijn zit in de staart, zou mijn moeder zeggen als ze met ons op reis was geweest. Je zou denken dat je komend vanuit de heuvels van Umbrië in de richting van Rome, dat zo'n beetje aan de Middellandse Zee ligt, toch met name omlaag mag fietsen. Nou, vergeet het maar. Bijna 1100 hoogtemeters telde de etappe van vandaag en af en toe nog verrekte steil ook. Tussendoor mochten we uiteraard ook wel af en toe afdalen, maar vanwege de vaak erbarmelijk slechte wegen geniet je daar ook minder van dan zou kunnen. 

Voor het overige was het weer een prima dag. Wisselend bewolkt, heerlijke temperatuur en voor het merendeel prachtige landschappen. Je merkt overigens wel dat je verder naar het zuiden komt in Italië: minder aangeharkt, hier en daar wat armoediger,  en - voor het eerst op onze reis - veel rotzooi langs de weg. Het lijkt wel of mensen hele vuilniszakken uit hun auto gooien, vooral op parkeerplaatsen. We zagen onderweg wel een auto van de vuilnisdienst en twee mannen die een poging deden om al die rommel weer op te ruimen, maar als ze een paar kilometer op een dag schoon krijgen is het veel.

Sandro, de eigenaar van onze B&B, kwam eerst wat stug over, maar was vanmorgen een goede barrista voor al Marja's koffiewensen bij het ontbijt en kwam helemaal los toen het over fietsen ging. Hij had zelf een mountain-bike waarop hij bijna dagelijks een rondje van een kilometer of 40 deed en was geïntrigeerd door het ontbreken van een derailleur aan onze fietsen. Hadden we echt maar één versnelling? Met handen en voeten en de paar woorden Italiaans die ik machtig ben, kreeg ik over de bühne dat alle 14 versnellingen 'dentro' zaten en dat werkte toch wel verhelderend. Volgens mij vond hij het best stoer wat wij deden.

De eerste kilometers gingen een beetje op en neer door stadjes die allemaal een paar honderd meter boven het echte dal liggen (vroeger vaak overstromingen, dus moerassig en veel muggen en bijbehorende ziektes, alsmede makkelijker te verdedigen tegen indringers) en daarna doken we naar beneden om de Tiber over te steken en aan de andere kant de heuvels weer in te gaan. Reitsma wilde kost wat kost het laatste stuk van de drukke vallei van de Tiber en de Via Flaminia vermijden en dat leidt dus tot al die extra hoogtemeters. 

Rond een uur of één raakte Marja steeds vaker even achterop, typisch gevalletje hongerklop. Ik was enthousiast in de aanval getogen en had even gemist dat ze mij via bellen en roepen probeerde te bewegen om de lunchpauze zo snel mogelijk op de agenda te zetten. Gelukkig hebben we achteruitkijkspiegels, zodat ik zag dat ze uit beeld was verdwenen. Net op het moment dat ze weer bij was en mij duidelijk maakte wat het probleem was, zagen we een prima plekje.

De planning was om te gaan overnachten in Sacrofano, door mij hardnekkig verhaspeld tot Sarcofago. Een inderdaad niet al te levendig stadje. De B&B's die we gebeld hadden namen niet op en toen we bij een van de twee wilden gaan kijken, bleek dat we een helling op moesten die de Col de la Redoute deed verbleken. Daar gingen we dus niet aan beginnen. We hadden ons inmiddels al een beetje verzoend met de gedachte dat we toch maar door zouden fietsen naar Rome zelf (vanaf daar echt vooral omlaag). Het geluk lachte ons echter toe, vlak voor Borgo Pineto. Een B&B, aan de route gelegen, en nog functioneel. Nadat we de spullen in de kamer hadden gezet, zijn we nog 1 km verder gereden naar het dorpje zelf waar een bar en een alimentaria waren. Olijven, kaas, crackers, kant-en-klare vissoep uit de vriezer en een flesje wijn, ruim genoeg voor een heerlijk diner op het balkon van onze kamer.

Morgen nog zo'n 30 km en dan zit het er op voor dit jaar! Het was weer genieten.

Totaal 2090 km