Sardiniē 2013 - dag 3 - Cuglieri - Arborea (68 km)
Na een stille nacht in de bergen van Cuglieri en een Italiaans ontbijt (witte boterhammen met jam en koffie/thee) dat in schril contrast stond met het eetfestijn van gisteravond, mochten we alle hoogte die we gisteren hadden gewonnen in één lange afdaling naar zee weer inleveren. Het had vannacht nog behoorlijk geregend maar de brede, goed geasfaleerde weg was inmiddels weer zo goed als droog. Er was ook niet al te veel verkeer, waardoor we ongeremd konden afdalen; prima start dus.
Toen we de kust eenmaal hadden bereikt werd het lekker zonnig en warm en na een paar klimmetjes kwamen we in een volledig vlak gebied, dat aan de Marais in de Vendeé doet denken. Veel kanaaltjes, weilanden en akkers, hier en daar percelen die onder een dun laagje water stonden (vermoedelijk om rijst op te gaan telen) en veel vogels. We werden onderweg nog even opgehouden door een flinke kudde langharige schapen met een herder op een mountainbike en een manke hond, die samen nogal wat moeite hadden om het spul in de gewenste richting te dirigeren (zie foto). In Cábras kwamen er zulke fantastische geuren uit de bakkerij, dat we daar wel moesten stoppen voor iets lekkers en toen hebben we gelijk maar een paar mini-pizza's en een pak melk meegenomen voor de lunch.
Het 5 kilometer verderop gelegen Oristano was druk en dankzij al het eenrichtingsverkeer dat ze hier in de dorpen en steden hanteren was de oriēntatie lastig. Toen we eenmaal de goede weg naar het zuiden hadden gevonden, hebben we verder geen pogingen meer gedaan om Oristano beter te bekijken. Ook nu voerde de route door vlak en waterrijk gebied en al snel spotten we een paar flamingo's. Het weer werd inmiddels weer rap slechter. Ondanks dat de Italiaanse meteo de regenkans voor vandaag op 0 had gezet, kwamen er loodgrijze luchten opzetten en niet veel later begon het wel degelijk te regenen. We waren net op tijd in Arborea om te schuilen onder een lange pergola die een slimme combinatie bleek te zijn van afdak voor de auto's van de bewoners aan de overkant en energiecentrale, want het dak bestond geheel uit zonnepanelen. Een half uur later leek het droog te worden, maar toen we weer op pad gingen begon de regen vrolijk opnieuw. Inmiddels hadden we het flink koud gekregen, dus hebben we er maar een punt achter gezet voor vandaag en onze intrek genomen in hotel 'Le Torri'.
Arborea heeft een korte geschiedenis die deels lijkt op die van de dorpen in de Nederlandse polders. Het dorp is in 1928 gesticht om de mensen te huisvesten die aan het werk moesten in het kustgebied, dat in die tijd dankzij een stelsel van irrigatiekanalen werd ontwaterd en vervolgens geschikt gemaakt moest worden voor de landbouw. Tot zover de gelijkenis. Het dorpje heette aanvankelijk Mussolinia en het is maar de vraag of de eerste bewoners hier geheel vrijwillig zijn terecht gekomen. Dat waren namelijk boeren die uit de Po-vlakte en de omgeving van Venetiē waren geronseld en er heerste hier malaria, maar ze zijn er toch in geslaagd om er een vruchtbaar gebied van te maken.
Inmiddels is het trouwens weer stralend weer, dus we gaan het dorp zo maar eens wat uitgebreider verkennen.
Toen we de kust eenmaal hadden bereikt werd het lekker zonnig en warm en na een paar klimmetjes kwamen we in een volledig vlak gebied, dat aan de Marais in de Vendeé doet denken. Veel kanaaltjes, weilanden en akkers, hier en daar percelen die onder een dun laagje water stonden (vermoedelijk om rijst op te gaan telen) en veel vogels. We werden onderweg nog even opgehouden door een flinke kudde langharige schapen met een herder op een mountainbike en een manke hond, die samen nogal wat moeite hadden om het spul in de gewenste richting te dirigeren (zie foto). In Cábras kwamen er zulke fantastische geuren uit de bakkerij, dat we daar wel moesten stoppen voor iets lekkers en toen hebben we gelijk maar een paar mini-pizza's en een pak melk meegenomen voor de lunch.
Het 5 kilometer verderop gelegen Oristano was druk en dankzij al het eenrichtingsverkeer dat ze hier in de dorpen en steden hanteren was de oriēntatie lastig. Toen we eenmaal de goede weg naar het zuiden hadden gevonden, hebben we verder geen pogingen meer gedaan om Oristano beter te bekijken. Ook nu voerde de route door vlak en waterrijk gebied en al snel spotten we een paar flamingo's. Het weer werd inmiddels weer rap slechter. Ondanks dat de Italiaanse meteo de regenkans voor vandaag op 0 had gezet, kwamen er loodgrijze luchten opzetten en niet veel later begon het wel degelijk te regenen. We waren net op tijd in Arborea om te schuilen onder een lange pergola die een slimme combinatie bleek te zijn van afdak voor de auto's van de bewoners aan de overkant en energiecentrale, want het dak bestond geheel uit zonnepanelen. Een half uur later leek het droog te worden, maar toen we weer op pad gingen begon de regen vrolijk opnieuw. Inmiddels hadden we het flink koud gekregen, dus hebben we er maar een punt achter gezet voor vandaag en onze intrek genomen in hotel 'Le Torri'.
Arborea heeft een korte geschiedenis die deels lijkt op die van de dorpen in de Nederlandse polders. Het dorp is in 1928 gesticht om de mensen te huisvesten die aan het werk moesten in het kustgebied, dat in die tijd dankzij een stelsel van irrigatiekanalen werd ontwaterd en vervolgens geschikt gemaakt moest worden voor de landbouw. Tot zover de gelijkenis. Het dorpje heette aanvankelijk Mussolinia en het is maar de vraag of de eerste bewoners hier geheel vrijwillig zijn terecht gekomen. Dat waren namelijk boeren die uit de Po-vlakte en de omgeving van Venetiē waren geronseld en er heerste hier malaria, maar ze zijn er toch in geslaagd om er een vruchtbaar gebied van te maken.
Inmiddels is het trouwens weer stralend weer, dus we gaan het dorp zo maar eens wat uitgebreider verkennen.
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
liefs Aly