Sardinië 2013 - dag 4 - Arborea - Buggerru (86 km)

Toen we gisteren om een uur of zeven naar buiten gingen voor wat boodschappen en de geldautomaat, was het prachtig zonnig en warm. Tijd voor een biertje op het terras! Daarna lekker gegeten bij de Gallo Bianco, temidden van Sardijnse families, luid converserende heren en onder een groot televisiescherm. Aan de Italiaanse tv had ik een herinnering van hysterische toestanden en dat was nog steeds zo. Aan het eind van de avond tuitten ons de oren (is dat eigenlijk Gronings?). 

Voor vandaag zag de weersverwachting er beroerd uit: 's ochtends onweer en 's middags regen. Dat klopte alweer helemaal niet, want we hebben de hele dag droog weer gehad met regelmatig zon, wel veel wind. Het parcours heette in de Radatlas 'anspruchsvoll'. Dus na het eerste vlakke stuk door het Italiaanse polderlandschap kwamen er flink wat klimmetjes door het binnenland. De Costa Verde deed zijn naam eer aan met ruige dichtbegroeide heuvels en mooie dalen. We passeerden onderweg twee ossenkarren, wat een gigabeesten zijn dat!  

Tussen de middag aten we een broodje in Arbus op het terras van een café. We spraken er met een hippie-achtig Oostenrijks stel dat at random over het eiland rondreed in een woest beschilderde oude kampeerbus met nog een sticker van Che Guevara erop. Vol verbazing waren ze dat je ook op de fiets kunt reizen. We hebben hen de vraag voorgelegd wat schlimmer is: schwierig of anspruchsvoll. Zij dachten het laatste.Na een geweldige afdaling vanaf de Passo Bidderdi (492 m) waren we weer bij de kust. Het strand, de blauwe zee en de duinen zagen er aanlokkelijk uit, maar het is helaas nog te koud om een duik te nemen. Ik wilde even aan het water voelen en haalde een kletspootje (100% Winschoters), ieieie, mijn beide schoenen vol met water.

In ons beoogde einddoel van vandaag, het badplaatsje Buggerru, waaide het hard en het zag er tamelijk mistroostig uit. Gelukkig was er Ostelle Henry, een eenvoudig onderkomen, waar je zelf je bed moet opmaken. Maar de douche was lekker warm en de fietsen staan voor de deur. Gisteren hadden de fietsen trouwens een eigen hotelkamer, bij gebrek aan andere bergruimte, en het hotel was zo te zien lang niet vol. We gaan nu even het plaatsje verder verkennen, wifi zoeken en eten in een van de drie restaurants hier. 

Het was een lekkere en best inspannende fietsdag, maar of vandaag, anspruchsvoll, nu zwaarder was dan eergisteren, schwierig? Ik weet het niet. Prettig is wel dat het fietsen weer heel vertrouwd voelt en dat de conditie snel beter lijkt te worden.