Sardinië 2013 - dag 15 - Monte Pedrosa - San Pantaleo (61 km)

Vanmorgen alweer stralend weer, zodanig dat we het prima ontbijt in Lu Pitrali op het terras konden nuttigen. Eigenlijk was dit best een goede plek geweest om nog een dagje te blijven hangen, maar we hadden al geboekt voor vanavond. Monte Petrosu is een van de vele vakantiedorpjes aan deze kant van Sardinië, waar het telkens lijkt of er grootse plannen waren voor de ontwikkeling ervan, en waar al tijdens de bouw de crisis heeft toegeslagen. Naar het schijnt heeft het toerisme een forse knauw gekregen door de extreem hoge prijzen van de veerdiensten en vorige week lazen we in de krant dat er momenteel ook gedoe is met de low cost vliegverbindingen van het vasteland naar Sardinië. Er zou sprake zijn van ontoelaatbare staatssteun om prijsvechters als Ryanair hier naartoe te halen.

Onze bedoeling was om langs de kust naar Olbia te fietsen en daarna opnieuw de kust te volgen - wat weliswaar een omweg was, maar de Costa Smeralda moet je toch gezien hebben - tot aan de afslag naar San Pantaleo. Al na 10 km kwam er een kink in de kabel. Iets verderop lag er een brug uit en we zouden via de kilometers het binnenland in gelegen snelweg worden omgeleid. Gisteren hadden we ook al een afgesloten weg meegemaakt, eveneens omdat er een nieuwe brug moest worden aangelegd, maar daar waren we met wat kunst- en vliegwerk toch doorheen gemanouvreerd. Navraag bij een lokale automobiliste leerde dat er deze keer meer aan de hand was en dat we er echt aan moesten geloven. Gelukkig was het relatief rustig op de snelweg en was de vluchtstrook breed en schoon genoeg om overheen te rijden. Eenmaal in Olbia aangekomen besloten we toch maar tot een iets directere route, waarbij we de hulp van de Garmin inriepen. Een tijdje later bleek deze een wel heel bijzondere opvatting over die directe route te hebben, namelijk recht naar het westen richting het gebergte, terwijl we naar het noorden wilden. We moesten eerst zelf een paar afwijkende keuzes maken voordat de Garmin zich gewonnen gaf en verder wel de correcte route aanwees. Zal wel een kaart van Apple zijn......

Toen het tijd was om de lunch te bereiden, kwamen we net weer bij zee aan. Al snel was een piepklein strandje gevonden alwaar Marja een heerlijke Insalata Caprese (die hier overigens vrijwel nergens op de menukaart te vinden is) fabriceerde. Na de lunch was het meteen klimmen geblazen en het was er flink warm bij. Wel gelijk weer prachtig mooi met veel grillige rotsen om ons heen. Ca' La Somara ligt in een ruime vallei niet ver van zee en is een prachtig plekje (morgen foto's). Het relaxen onder de olijfbomen beviel prima, maar het water van het zwembad was nog een graad of vijf te koud. Vanavond brengt de heer des huizes ons naar een nabijgelegen restaurant, want ze zijn hier helaas gestopt met het serveren van avondmaaltijden. Zelf door het donker erheen wandelen of fietsen zou niet verstandig zijn; Italiaanse chauffeurs alsmede bochtige, tamelijk smalle wegen en geen straatverlichting, levensgevaarlijk.....