Sevilla-Girona - 11 juni 2022 - dag 30: Cal Trucafort, La Bisbal de Falset - rustdag

Zoals Marja al had geconstateerd, is er buitengewoon weinig te beleven in La Bisbal. Dat betekende lekker uitslapen en laat en uitgebreid ontbijten. We hadden leuke foto’s gezien van zwemmen in de Riu de Monsant, dus we hebben de zwemspullen ingepakt en zijn naar Margalef gefietst. Zowel het zwembad in Bisbal als dat in Margalef zijn nog niet open (pas in de Spaanse schoolvakanties) en helaas liep er zo weinig water door het riviertje dat het erg ondiep was op de aanbevolen zwemplekken en het water er bovendien een beetje ‘drabbig’ uitzag, aldus Marja. 

De trouwe lezer heeft wellicht al eens meegekregen dat ik een bijna obsessieve afkeer heb van terugrijden over dezelfde route als heen. Ik had op Google Maps gezien dat er ook een weggetje langs de overkant van de rivier liep, terug naar La Bisbal. Toen we dat weggetje inreden was de ondergrond asfalt afgewisseld door betonplaten en er stond zelfs een bordje bij, voor wandelaars…, dat het naar La Bisbal ging. Het weggetje voerde leuk langs de rotswand en door olijfboomgaarden, maar nadat we een bruggetje terug naar de doorgaande weg hadden genegeerd, werd het weggetje een paar bochten later eerst een karrenspoor en vervolgens een pad met dikke keien, waar je alleen met een geveerde mountainbike op uit de voeten kon. Omkeren is een optie waar ook Marja een hekel aan heeft en La Bisbal kon niet ver meer zijn, dus we hebben deels lopend, deels voorzichtig fietsend doorgezet tot we een paar kilometer verderop inderdaad weer naar de weg konden. Daarna was het nog even in de allerlaagste versnelling terug het dorp in en hadden we naar onze zin weer ruim genoeg inspanningen geleverd voor op een rustdag.

Voor fietsers zou het toch wel erg handig zijn als Apps zoals Google Maps, Fietsknooppunten en Strava een extra informatielaag zouden hebben die de aard en de kwaliteit van het wegdek weergeeft. Dat moet niet al te ingewikkeld zijn om te realiseren, dus misschien moet ik me daar eens voor gaan inzetten in de vele vrije tijd die ik als pensionado heb. 

Onze gastvrouw Montse(rrat) heeft vanmiddag weer voor een heerlijk maal gezorgd, bestaande uit frisse salade vooraf, voor Marja esqueixada, een Catalaanse gemarineerde rauwe visschotel, met tomaat, ui en zwarte olijven, en voor mij een wat minder avontuurlijke cannellon als eerste gerecht, en voor allebei perfect klaargemaakte medaillons van varkenshaas in een pepersaus als hoofdgerecht. Desserts lijken over het algemeen een beetje stiefkindjes te zijn in de Spaanse keuken, alhoewel Marja’s Crema Catalan heerlijk was. Mijn toetje bleek te bestaan uit een reepje Vienetta met warme chocoladesaus - op zich een not so secret guilty pleasure van mij, maar het had wel wat meer mogen zijn. 

Tegen drieën kwam er een Nederlands stel in fietskleding  binnen, die vertelden dat ze er vandaag ruim 80 km op hadden zitten. Wij mompelden zachtjes tegen elkaar, vast elektrisch ondersteund, en dat bleek bij inspectie van de fietsen in de hal goed ingeschat ;) Het was verder te heet om nog iets meer te ondernemen dan wat lezen in de schaduw en de weersverwachting belooft bepaald geen verkoeling de komende dagen, dus morgenvroeg moeten we heel vroeg op voor de volgende etappe.

13 km gefietst, 200 hoogtemeters maar zonder bagage, dus telt niet.