Sevilla - Girona - 12 juni 2022 - Dag 31 - Villa Engracia, Poblet, 51 km

Montserrat, de uitbaatster van ons hotel, is zo’n echte moederkloek, die haar gasten graag in de watten legt. Ze vond het volgens mij wel leuk dat wij op de fiets waren en dat we probeerden wat Spaans met haar te spreken. Haar goede zorgen waren allerliefst en op een grappige manier onontkoombaar. Zo wilde ze ons gistermiddag per se het lekkerste gerecht laten eten dat haar man in de keuken had klaargemaakt, dus de andere mogelijkheden van de kaart kregen we gewoon niet te horen. ‘s Avonds gebeurde hetzelfde. Dat wij alleen een salade met wat brood en vleeswaren wilden eten, kwam niet door de keuring, daar moest nog iets bij. Dus kreeg ik een enorm bord met gefrituurde inktvis en zelfgemaakte knoflookmayonaise, hier allioli geheten, voorgeschoteld. Die lekkere maar tamelijk vette hap heeft mij vervolgens wel de halve nacht wakker gehouden helaas.

Bij het ontbijt vanmorgen ging het vetmesten gewoon door. Of wij naast de kaas en vleeswaren, yoghurt, muesli, taart en jam ook nog een omeletje bliefden? Nou heerlijk, dat is natuurlijk fietsersvoer bij uitstek. En moesten we niet een paar broodjes meenemen als picknick? Daar kwamen al extra sneden brood en een grote rol aluminiumfolie op tafel. Geweldig lief allemaal.

Vanwege de voorspelde hitte zaten we iets na achten op de fiets, voor alweer een heleboel hoogtemeters. Die zaten gelukkig goed verspreid over twee lange klimpartijen, die we ongetwijfeld dankzij het goede ontbijt prima hebben doorstaan. De route voerde een heel stuk over de Crestes de Lleida, een bergkamroute, vergelijkbaar met de Route des Cretes in de Vogezen. Over zo’n weg blijf je heel lang heel hoog rijden en je kunt dus afwisselend naar rechts en naar links in een dal kijken. Om ons heen was het een hele tijd alleen maar groen van naald- en notenbomen, totdat daartussen ook prachtige rotsformaties verschenen. In twee grote steenklompen herkenden wij tot ons grote plezier heel duidelijk de koppen van Bert en Ernie uit Sesamstraat. 

We werden tijdens een korte adempauze ingehaald door de twee fietsers uit het hotel op de e-bikes en iets later ook door een ander Nederlands stel, op gewone toerfietsen. Een paar kilometer verderop, op het hoogste punt van de dag, streken we met hen neer op een terrasje en dronken we heel gezellig samen koffie en cola. En dan ontdek je zoals zo vaak na even praten allerlei gemeenschappelijks. Martijn en Lisa, beiden ook gepensioneerd, hebben lang in Groningen gewoond en vertoeven nu alweer bijna twintig jaar in Utrecht aan de ons welbekende Weerdsingel. Ook zij hebben heel veel gefietst, onder andere in Nieuw-Zeeland en Australië. Zij zitten nu in de kamer naast ons en straks gaan we samen eten in het restaurant van het hotel. 

Ondanks dat op onze reis de culturele bezienswaardigheden niet het belangrijkste doel zijn en er we over het algemeen echt niet voor omrijden, konden we het nu wel heel dichtbij gelegen wereldberoemde klooster in Poblet niet links laten liggen. Toen het buiten iets was afgekoeld, zijn we erheen gewandeld en konden we nog net voor sluitingstijd naar binnen. In die gewijde ruimten gingen we als vanzelf fluisteren en bekeken we vol ontzag de prachtige gebouwen en kunstwerken van dit Monestir de Santa Maria de Poblet, een cisterciënzer klooster dat in het jaar 1151 werd opgericht door cisterciënzer monniken uit Frankrijk. Sinds 1991 staat het op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De binnentuin en de toren deden ons sterk denken aan de Domtoren in Utrecht met zijn Kloostergang en Pandhof.

Het is vandaag erg heet geworden, 37 graden, en dat was aan het einde van de fietsdag goed te voelen. Maar ja, morgen moeten we toch een stuk van 70 kilometer overbruggen, omdat er onderweg verder geen overnachtingsplekken zijn. Met zielig kijken en in zijn beste Spaans heeft Henk voor elkaar weten te krijgen dat we om acht uur kunnen ontbijten, maar daarna zullen we echt goed door moeten rijden om voor het allerheetst van de dag in het volgende plaatsje Igualada aan te komen.  Goed om te lezen dat Just en Hanneke vandaag in Salamanca iets lagere temperaturen hebben gehad voor hun stadswandeling en veelvuldig terrasbezoek. 

Totaal 1462 km en met de 970 hoogtemeters van vandaag hebben we de June Cycling Climbing Challenge op Strava alweer voltooid :)