Sevilla - Girona - 14 juni 2022 - Dag 33: Hotel Montserrat, Tona - 74 km

Het is al even geleden dat ik mijn verslag maakte aan de hand van Bummers en Winners, maar vandaag ontkom ik er niet aan. Zoveel winners? Nee, helaas, het was voor mij de zwaarste dag op de fiets tot nu toe en dat had een aantal oorzaken.

Numero uno: een slechte nachtrust voor mij, veroorzaakt door de niet goed werkende maar wel luid brommende airconditioning. Zo jammer, want de kamer en het hotel waren beeldschoon, met veel prachtige textielkunstwerken aan de muren en mooie, bij de renovatie behouden gebleven oude elementen.

Numero dos: het was (weer) heel erg heet. We konden wel vroeg ontbijten - dat onderdeel komt bij de Winners -, maar de zon brandde al snel aan de hemel en langs ons parcours waren helaas weinig bomen te bekennen, dus ook geen schaduw. Op zo’n dag drink je je helemaal wezenloos, maar het lijkt nooit genoeg. We hebben onderweg samen ruim acht liter vocht gedronken en fruit gegeten en toch zit je steeds met een droge mond. Het hoofd wordt steeds warmer, het hart klopt als een gek en dat zorgt er bij mij voor dat ik vaak moet pauzeren. Henk stapte ook iedere keer braaf mee van zijn fiets.

Numero tres: het helse parcours. Bijna de hele dag klimmen, dat is slecht voor de moraal. Voeg daarbij de continue zinsbegoocheling die je in de bergen ervaart: zeker bij niet al te hoge stijgingspercentages is heel vaak niet te zien of de weg naar boven of naar beneden gaat. Je voelt dat natuurlijk wel aan je benen, maar het blijft een vreemde gewaarwording: je ogen brengen de boodschap over dat de weg omlaag gaat en je rijdt voor je gevoel door de modder of door gesmolten asfalt. Ik had het er de hele dag zwaar mee en was ontzettend blij dat we om kwart voor vier op de eindbestemming waren, overigens wel na zes kilometer fors afdalen. Voor de liefhebber: we hebben 1250 hoogtemeters weggetrapt over 74 km.

Numero quatro: de drukke weg en het rijgedrag van de Catalanen. We hebben het grootste deel van de dag op de N 141-C gereden, samen met ontelbaar veel vrachtwagens en ander verkeer. Vonden we tot voor een paar dagen nog dat de Spaanse chauffeurs zeer hoffelijk waren en ons alle ruimte gaven, vandaag zagen we veel meer ongeduld en riskante inhaalmanoeuvres. Dat constante geraas om je kop is verder natuurlijk erg vermoeiend en het resultaat van dit alles is dat we heel weinig om ons heen gekeken hebben. Henk heeft ook maar zeven foto’s gemaakt.

Numero cinco: niet heel erg, maar toch een teleurstelling als je een putlucht ruikt bij het betreden van je hotelkamer. Ach, alles went, zeker na een paar uur.

Dan nog de Winner: het geweldige ontbijt in Cal Rouro vanochtend. Eggs Benedict, met een perfect gepocheerd eitje, verse fruityoghurt, sap, toast met jam en heerlijke koffie.

Helaas, de Bummers overheersen dus vandaag. Reflections: we hebben de klus toch maar mooi geklaard en morgen gaan we gewoon weer verder. We komen al heel dicht bij Girona nu. Het plan is: niet die grote stad in, maar overmorgen wel even langs het vliegveld om naar de verpakkingsopties voor de fietsen te informeren. En dan hebben we nog een paar dagen om lekker naar het strand te gaan!

Totaal 1608 km