Sevilla - Girona - 20 mei 2022 - dag 8: Lucena, Hotel Santo Domingo - 84 km
Hoe heet het was en hoe ver….
We hebben gisteren besloten (zonder aandringen mijnerzijds, echt waar) om vandaag maar eens een wat langere dagafstand te gaan fietsen. Het hoogteprofiel van de route in het boekje zag er aanzienlijk minder afschrikwekkend uit dan dat van gisteren en het onafwendbare klimwerk zou in ieder geval niet al te steil zijn. Ik had eerst nog voorgesteld, dat we ook de gok zouden kunnen nemen om accommodatie te zoeken op de plek waar we er genoeg van zouden hebben. Er was echter al niet heel veel meer beschikbaar en we zagen een echt leuk hotel in Lucena, een goede 80 km verderop. Dat hebben we gisterenavond toch maar geboekt; in noodgevallen zouden we wat extra kwijt zijn geweest voor een no show. Na het boeken gebeurde er iets vreemds - we konden via een speciaal verzoek kiezen voor een tweepersoonsbed i.p.v. twee eenpersoons; vinden we net iets gezelliger. Een half uurtje later kregen we een e-mailtje van het hotel dat het verzoek was gehonoreerd, maar in datzelfde e-mailtje stond ook een bericht dat we in een hotel met vrijwel dezelfde naam in Oaxaca in Mexico voor dezelfde dag een overnachting geboekt hadden. Toch maar even met booking.com gebeld, in Den Haag. Al snel doorverbonden naar Engelstalige service. Ik weet zeker dat mijn Engels voldoende is om uit te leggen wat het probleem was, maar het duurde wel heel erg lang voordat het kwartje aan de andere kant van de lijn viel en de op zich bereidwillige medewerker beide accomodaties gebeld heeft om te verifiëren dat we vanavond gewoon in Spanje konden slapen en dat er geen boeking in Mexico in rekening zou worden gebracht…. Nu maar kijken of het allemaal goed komt.
De vooruitzichten voor vandaag waren gunstig: zonnig, droog en stevige rugwind. We kregen zelfs uit Nederland van diverse kanten te horen dat de stevige zuidenwind die hier waait het nieuws had gehaald in verband met transport van Sahara-zand. Wat we ons helaas niet hadden gerealiseerd, is dat de lucht die dat Sahara-zand vervoert in deze tijd van het jaar nogal heet is en boven Zuid-Spanje nog maar amper is afgekoeld. Het personeel van de Posada keek ons vanochtend bij het ontbijt dan ook meewarig aan - er was een code geel afgegeven voor extreme hitte, het zou wel 40 graden worden - wisten we wel waar we aan gingen beginnen?
Het ontbijt werd pas om acht uur geserveerd, dus we zaten rond kwart voor negen op de fiets. Inderdaad rugwind, nog heerlijk koel en dankzij de bosrijke omgeving aardig wat schaduw. Na twee flinke klimmen in de eerste 20 km kwamen we in in het leuke dorpje Campillos aan, waar we spullen voor de lunch hebben ingeslagen. Het bosrijke landschap werd eerst ingeruild voor glooiend akkerland en even later zagen we alleen nog maar olijfbomen, welke kant je ook op keek. We vonden dat helemaal niet erg, want de weg ging voortdurend licht naar beneden, dus het was al snel: ‘Zo ken elkenain fietsen’ en ‘Foar de wyn is elkenien in hurdrider’. Hoogmoed kwam voor de val. Het werd snoeiheet en na 60 km, in Badolatosa, waren we door de eerste 4 liter vloeistof heen. Een frisdrankje bij de lunch en nog twee liter extra voor het laatste stukje zou toch genoeg moeten zijn… Iets verderop kwam de volgende gemene klim, de wind nam iets af, waardoor het alleen maar heter werd. Na nog een laatste afdaling begon de slotklim van zo’n 15 km, niet steil, maar wel meedogenloos. Marja had al weer een tijd flink last van haar schouder en de psychologische oefening van gisteren moest het afleggen tegen de omstandigheden.
Net toen ze er de brui aan wilde geven verscheen er in de middle of nowhere het schaduwrijke terras van ‘Venta La Camila’. Ik vreesde eerst dat Camila kameel zou zijn en dat we hier te maken zouden hebben met een Fata Morgana, maar dat bleek gelukkig niet het geval. De uitbater sleepte veel water en andere drankjes aan en bezorgde ons geheel spontaan een tomatensalade en wat schijfjes stokbrood met ham en tapenade. Marja vroeg hem of er ook bussen naar Lucena gingen; de bushalte bleek echter alleen voor schoolbussen. We kregen daarna het aanbod om het laatste stuk gebracht te worden. De verleiding was aanzienlijk, maar de moraal keerde per slok koele vloeistof terug. Toen we afrekenden, vroeg de vrouw van de uitbater nogmaals of we echt niet gebracht willen worden en toen we zeiden dat we het op eigen kracht wilden redden kregen we een kaartje mee, zodat we konden bellen als we onderweg in de problemen kwamen. We kregen daarnaast als tip een andere, even lange route naar Lucena, die inderdaad super was; weinig verkeer en heel geleidelijk omhoog.
Na het warme bad in het hotel en een kort slaapje had M alweer voldoende energie voor een wandelingetje door de mooie binnenstad van Lucena. Daarna hebben we heerlijk gegeten in de centrale ruimte van het hotel en alvast een kort fietsdagje gepland voor morgen, naar een hotel met zwembad, want de hitte wordt pas zondag minder
Totaal 366 km en vandaag toch weer bijna 1100 hoogtemeters.
