Sevilla - Girona - 21 mei 2022 - Dag 9: Hotel Zuhaiyra, Zuheros, 33 km

Het is weer zaterdag vandaag, mijn favoriete dag om de plaatselijke gewoonten te bestuderen. In Lucena was om half 9 nog niet zoveel te beleven op straat, maar op de Via Verde, die we na enig zoeken achter de Aldi terugvonden, was het een drukte van belang. De Spanjaarden zijn er al vroeg bij om hun portie beweging te halen, alvorens zich over te geven aan de geneugten van het weekend. Wandelen, iets sneller wandelen - maar dan wel in een t-shirt met I RUN erop -, hardlopen, steppen en fietsen in veel variaties, zijn zo de activiteiten. Net als in Italië trekt men hier geen oude verwassen vodden aan, maar passende en kleurrijke kledij. Wat mij opviel: bijna niemand kijkt tijdens het sporten gewoon lekker om zich heen of luistert naar de vogeltjes in de bomen. Uit alle oren steken draadjes, de telefoon wordt continu bestudeerd en ik zag zelfs een vrouw die een E-reader op ooghoogte voor zich hield. Zelf had ik in 2012 een I-pod vol muziek meegenomen om, zo dacht ik, de saaie stukken van de Transamerica mee op te vrolijken. Ter plaatse merkte ik al snel dat ik het helemaal niet prettig vond om op die manier afgesloten te zijn van mijn omgeving: er is onderweg zoveel te zien en te horen! Zal wel hopeloos ouderwets zijn.

We hadden voor een kort parcours gekozen, deels omdat we moe van gisteren waren en deels omdat het best lastig is om accommodatie te vinden op precies de plek waarop je zou willen eindigen. Dus deden we nu ruim 30 kilometer, zodat we morgen na 70 km in Jaen kunnen overnachten. Het was weer fantastisch op de Via Verde, die over voormalige spoorlijnen loopt en daardoor heel geleidelijk stijgt en daalt. Onderweg zijn er leuke stationnetjes en oude locomotieven te bewonderen; van die laatste moesten natuurlijk gelijk foto’s gestuurd worden naar onze kleinzoons Morris en Logan, die beiden gek zijn van alles wat snel beweegt. We spraken nog een Frans echtpaar, dat nu met de camper-met-fietsen-achterop op pad was, maar die eerder eens met bagage en tent een Tour de France hadden gereden van 2500 km. Zij stonden graag hun plekje aan de picknicktafel aan ons af, waar wij, nog maar vijf kilometer voor onze bestemming, een van gisteren overgebleven zoete koek oppeuzelden.

Ons hotel in Zuheros ligt hoog op de berg, dus het kostte nog enige moeite om daar te komen, het laatste deel lopend met de fietsen. Maar toen was het ook heerlijk: een fijne koele kamer, warme douche en een restaurant in huis. Daar aten we temidden van vrolijke en zeer luidruchtige Spaanse families en vriendinnengroepjes, een late lunch. Speciaal voor Margot en Dorine, Linda en andere culi’s  het menu: tuinboontjes met serranoham en gebakken ei voor mij en soep van kikkererwten en chorizo voor Henk, gevolgd door gegrilde zwaardvis en lamskoteletjes. Henks dessert heette Sopa de Gatos, kattensoep dus. Op internet vond ik alleen hartige varianten, maar dit was een vrij zoete amandelachtige vla, met rood fruit eronder. Erg lekker allemaal, dus vanavond zullen we wel weer hier eten.

Waren er ook Bummers vandaag? Nee, niet echt, of het moet het zwembadje - echt heel klein, met maar vier stoelen erbij - op de tweede verdieping zijn waar wij ons op hadden verheugd voor na de lunch. Bij meerdere inspecties bleek dat daar een zo te zien Nederlands gezelschap de hele middag de stoelen bezet hield met hun handdoeken. Dan maar een klein stukje wandelen in Zuheros, een wat slaperig wit dorpje met een prachtige ruïne van een negende-eeuws Moors kasteel op een rots, het leek wel een filmlocatie. Terwijl ik daar op een bankje zat te wachten tot Henk terug was met zijn fototoestel, had ik het niet vreemd gevonden als prinses Daenerys uit Game of Thrones, om de hoek zou zijn komen lopen, met drie kleine draakjes op haar schouder en in haar kielzog haar steun en toeverlaat Ser Jorah. Ik moest lachen toen in plaats daarvan een hedendaags meisje op skeelers in razende vaart het plein op kwam rijden en na een paar rondjes tegen de kerk tot stilstand kwam.

Warm van de wandeling langs diverse miradors, konden we eindelijk in het zwembad terecht, wat heerlijk verfrissend was. Nu nog wat kleine hapjes eten met een glaasje wijn, dan is deze dag vol Winners weer voorbij.

Totaal 399 km, met vandaag een bescheiden 290 hoogtemeters