Sevilla - Girona - 3 juni 2022 - dag 22: Hotel El Mudayyan, Teruel -  65 km

Vandaag was zo’n dag die het gevoelsmatig qua fietsen ‘net niet’ was, terwijl het eigenlijk prima ging. We hadden goed geslapen in Mirador La Posada, alhoewel Marja wel klaagde dat de springveren van het bed haar een beetje hadden geprikt. Over geprikt gesproken, ik ben gisteravond helemaal lek gestoken door een insect, zonder dat ik het beest ooit gezien heb. Gelukkig zakten de bulten en de jeuk al snel weer, waardoor de nachtrust niet in gevaar kwam. De lieve mevrouw van het hotel stond om 8 uur alweer klaar om ons Spaanse ontbijt te verzorgen en we zaten tegen negenen op de fiets.

Het parcours was doorgesproken - kort klimmen vanaf de start, dan ruim 20 km dalen naar Albarracin, waar we boodschappen moesten doen omdat we overal doorheen waren. Daarna een flinke klim en verder afdalen naar Teruel. Nu zijn we wel eens vaker vergrapt door het hoogteprofiel in het boekje en ook vandaag was ieder rimpeltje dat was ingetekend - en dat waren er zeker vijf - minstens niveautje Holterberg. We hadden vanmorgen op televisie gezien dat Valencia en omstreken worden geteisterd door de ‘Bochorno’ - een hete en harde oostenwind. Ook al zitten we ruim 100 km uit de kust, wij voelden hem vanmiddag ook en we moesten naar het oosten……

Genoeg gezeurd. Het traject was wederom prachtig. We hadden natuurlijk wel gehoord dat de route die we hebben gekozen mooi zou zijn, maar hadden ons daar verder niet heel erg in verdiept, ook al omdat we pas vrij kort voor vertrek de knoop hadden doorgehakt om te gaan. Bij de lokale reisboekenwinkel ‘De Zwerver’ stonden we met vier verschillende fietsboekjes voor Spanje in handen en deze sprak het meest aan. De omschrijving was: ‘pittig maar goed te doen voor de geoefende vakantiefietser’ en tot die categorie rekenen we onszelf nog steeds. 

Fietsten we gisteren vooral langs de Jucar omhoog, vandaag daalden we langs een nieuw riviertje, de Royuela. Na een km of acht kwamen we langs een leuke waterval en al snel daarna voerde de weg dicht langs de rivier door een steeds smaller wordende diepe kloof naar het mooie Albarracin. Omdat het al vroeg aardig warm werd zijn we niet gaan sightseeen, maar gelijk na de boodschappen doorgefietst. De lange klim was een gevalletje toeristische route, want volgens ons kon je ook gewoon rechtstreeks afdalen naar Teruel. Hij voerde door een gebied met naaldbossen en veel enorme rotsen (met mooie tekeningen uit de oudheid volgens de bordjes), terwijl we ook een aantal keren de GR 10 kruisten. Het was wel grappig dat ze voor dat wandelpad op meerdere plekken zebrapaden op de weg hadden geschilderd, met bordjes erbij, terwijl er naar schatting twee auto’s per uur overheen kwamen. De afdaling naar Teruel was heerlijk, alweer over een mooie tweebaansweg zonder noemenswaardig verkeer, tot we voor de laatste kilometers een klein zijweggetje werden ingestuurd door Paul Benjaminse. Ook rustig, maar wel ongeveer het allerberoerdste wegdek dat we tot nu toe hebben meegemaakt. Een pluspuntje was dat we pas op nog geen km van ons hotel het razend drukke Teruel binnenkwamen en amper meer hoefden te klimmen voordat we er waren.

Na aankomst Loeki gebeld om haar te feliciteren met haar 65e verjaardag, gedoucht, M’s middagdutje is achter de rug, voorraad eten en drinken voor onderweg aangevuld, Teruel een klein beetje bekeken en nu maar wachten tot de restaurants opengaan. Het enorme gat tussen het lunchbroodje onderweg en het avondeten is toch wel een dingetje als je gefietst hebt.

Totaal 1124 km en met 650 hoogtemeters was de verhouding met de hectometers vandaag precies 1:1.