Sevilla - Girona - 4 juni 2022 - Dag 23: Hostal Venta Liara, Allepuz - 46 km

Als ik mensen die ik niet ken vertel dat ik voor flink wat weken op fietsvakantie ga, vragen ze altijd of wij van tevoren al per dag precies vastleggen waar we de nacht doorbrengen. En als ik dan zeg, nee, dat vinden wij niet leuk, zijn ze benieuwd of je wel eens onder de brug moet slapen of in een hooiberg. Wie onze reisverhalen volgt, weet wel dat we soms op rare plekken terechtkomen en dat je lang niet altijd kunt kopen of eten wat je wilt. Maar dat is ook de charme van het reizen op de fiets: geen dag is hetzelfde en je wordt regelmatig verrast.

Voor deze reis hadden we, zoals Henk gisteren schreef, een routeboekje gekocht, want we vinden het wel prettig als iemand anders al heeft uitgevonden wat de mooiste en rustigste wegen zijn. Maar daarna kun je alles zelf invullen: hoe veel kilometers je per dag fietst, of je ergens een extra dag blijft en of je side-trips wilt maken. Zo stond voor ons op voorhand vast dat we ongeveer halverwege van de vaste route gingen afwijken om naar Valencia te gaan en dan met name naar het natuurgebied dat ten zuiden van die stad ligt, de Albufera. We hadden een serie gekeken, The Pier, die zich daar afspeelt en die beelden maakten nieuwsgierig.

Maar ja, zoals wel vaker gaan we het toch anders doen. Na wat rekenen en op de kaart kijken hebben we gisteren de beslissing genomen om door te rijden naar Girona. Want op en neer naar Valencia en een paar dagen daar blijven zou ongeveer een week kosten. Die tijd besteden we bij nader inzien liever aan in een rustig tempo naar het eindpunt rijden, zonder stress of het allemaal wel gaat lukken om op 23 juni weer in het vliegtuig te zitten.

In dat kader reden we vandaag een afstand van maar 46 kilometer. Het hoogteprofiel zag er op papier al indrukwekkend uit, maar we begonnen er welgemoed aan. Gelijk uit Teruel ging het fors en lang omhoog, daarna was de weg even wat vlakker om vervolgens weer woest te stijgen. We waren er maar druk mee, niet alleen met trappen, maar ook met de voedselvoorziening. Het ontbijtbuffet in het hotel, met lekker roerei, fruit, yoghurt en diverse zoete lekkernijen, vormde een goede bodem, maar je moet wel blijven innemen op zo’n inspannend parcours. Dus na een uur een banaan en een half broodje, na weer een uur de andere helft en dan op tijd lunchen met brood, worst en kaas. Toen we uiteindelijk in Allepuz aankwamen, gaf de teller ruim 1100 hoogtemeters aan, wat volgens Henks rekensommetje erg veel is over 46 kilometer, wat zeg ik, zelfs een record!

Als je zo hard aan het trappen bent, heb je wat minder oog voor je omgeving. Wat ik wel heb geregistreerd is een bar en kaal berglandschap, waarin als je van dichtbij kijkt toch nog heel veel planten en bloemen groeien. Waar naaldbomen stonden, rook je hun zoete geur en hoorde je het eeuwig zingen van de bossen in de wind. Vier collega-fietsers zagen we vandaag vanaf de andere kant komen, maar als je net met 50 km per uur aan het afdalen bent, is het zonde om te stoppen. Wij bedachten wel dat deze fietsers de hitte tegemoet fietsen en het dus nog zwaar gaan krijgen. Voor ons zijn de weersomstandigheden sinds het diepe zuiden eigenlijk perfect: zonnig, niet te warm en we hebben nog geen drup regen gehad.

In ons Hostal Venta Liara is het goed toeven. Wij hebben een geheel in roze uitgemonsterde kamer, onder het oude balkenplafond, net als thuis. Straks gaan we eten in het inpandige restaurant, waar het vanmiddag toen wij aankwamen een gezellige en luidruchtige bende was. Ik geloof niet dat Allepuz nog bezienswaardigheden herbergt, maar ik laat ze in ieder geval aan me voorbijgaan. Genoeg gewerkt vandaag, dus een beetje lezen, in bad, een slaapje doen en een aflevering kijken van Floortje naar het einde van de wereld waren de enige bezigheden van de namiddag.

Totaal 1170 km