Sevilla - Girona - 8 juni 2022 - Dag 27: Hotel Fuente del Miro, Valderrobres, Spanje - 49 km

Ik zit, na een heerlijk warm bad, alweer een hele poos in het enorme bed van onze even gigantische kamer. Uitrusten van toch weer een pittige tocht met bijna factor anderhalf aan hoogtemeters (726 volgens Strava), helpen overnachtingen voor de komende dagen vast te leggen en toen wat spelletjes op StepBridge. Henk is, zoals hij dat op zijn Heerenveens noemt, even “naar de plaats” om wat boodschappen te doen en om de opticien te vragen om naar zijn rechteroog te kijken, dat de contactlens momenteel slecht verdraagt. Ach, dat is nog maar een van de kwaaltjes die ons zoal plagen en waarover we op deze blog liever niet te veel schrijven, want saai en ongetwijfeld overkomelijk.

Wat mij als gepensioneerde - deze maand krijg ik voor het eerst mijn AOW! - ook parten speelt, is mijn kortetermijngeheugen. Ik moet nu echt diep nadenken over wat we vandaag allemaal gedaan en gezien hebben. Er was een leuk intermezzo met vier katten bij een boerderij, weet ik nog. Henk fotografeerde eerst moeder en kitten, maar die sprongen van schrik weg. Later kwam er een cypers exemplaar bij en poseerden ze met zijn drieën. Het kleintje moest daarna even zichzelf vermaken met het kijken naar die twee vreemd uitgedoste wezens en hun zwaarbeladen karretjes, maar owee, daar kwam opa, of vader, aan, met zo’n stoere wijdbeense tred en een gehavende kop die al veel gevechten had doorstaan. Je zag hem even denken: zal ik dat onderdeurtje eens lekker plagen? Ach nee, laat hem maar, ik ga gewoon zitten kakken midden op het pad en tot slot besproei ik de struiken rijkelijk met mijn overheerlijke geur.

We hebben geklommen vandaag, lang maar niet al te steil, wat prima ging. Afdalingen waren er ook, vooral die vanaf de Port de Torre Miró was prachtig. We zeiden tegen elkaar dat we die berg liever niet de andere kant op hadden gedaan, zo steil was hij en met af en toe een heel slecht wegdek. Er kwamen ons twee fietsers tegemoet, die ik sterkte heb gewenst. De routeplanner had weer goed werk gedaan en de mooiste en rustigste weggetjes uitgezocht: een hele tijd door de kloof van de vrijwel droogstaande rivier de Tastavins, door naaldbossen en door een dor en kaal berglandschap. Minder leuk waren de aanblik en de stank van weer een hele serie varkenshouderijen, maar ja, lelijke dingen horen er ook bij.

Wat ben ik nog  vergeten te vertellen? Dat ons huidige ritme met name mij goed bevalt en dat we ondanks die korte etappes toch langzamerhand in de buurt van Girona komen? Henk is weer terug met wat hapjes voor tussendoor om de uren naar de avondmaaltijd te overbruggen. In Valderrobres bleek geen echte opticien te zijn, morgen in Mora d’ Ebre hopelijk wel.

Totaal 1306 km