Sevilla - Girona - 9 juni 2022 - dag 28: Hostal Agrobotiga 7 de Ribera, Mora d’Ebre - 67 km

Na een heerlijke koele nacht op het kingsize bed van Fuente del Miro waren we er weer helemaal klaar voor. Om 8 uur stonden de fietsen bepakt en wel in de lobby van het hotel en gingen wij richting desayuno. Het hotel was goed bezet met stellen in 50 tinten grijs, waarmee ik niet wil suggereren dat ze zich (nog) regelmatig bezighouden met activiteiten uit de gelijknamige film. Er liep grappig genoeg wel een dame met kort roodgeverfd haar tussen, zo midden 70 schat ik haar, met een roze hemdje met daarop het logo en de naam van Motörhead! Het kan natuurljk zijn dat ze van oudsher groot fan was van deze Britse heavy metal groep, maar daar oogde ze net even te braaf voor.

De fietstocht van vandaag was net iets verder dan die van de afgelopen paar dagen, maar zeker niet zwaarder. We begonnen met een beschaafd klimmetje van een km of vijf naar het voormalige station van Valderrobres om weer eens een stukje Via Verde te fietsen. Die ging vervolgens 35 km over een meestal goed wegdek licht omlaag door een overweldigend mooi landschap. Eerst nog eventjes agrarisch, maar vervolgens hoog langs het steeds dieper wordende dal van de Riu de Canaletes. Dat dal werd steeds meer een kloof en er kwamen hoopjes viaducten en vooral veel tunnels, waarvan de verlichting het maar mondjesmaat deed. Marja ziet nogal matig in het donker en zeker toen we door een tunnel moesten waar aan de rechterkant ook nog een beekje doorheen liep waren de verwensingen niet van de lucht.

Bij het voormalige station van El Pinell de Brai draaide de Via Verde naar het zuiden, richting de kust. Wij moesten daar de vallei weer uit klimmen en over de gewone weg verder. Even later kwamen we een Nederlands stel tegen, Laura en Angelico, allebei op een zwaar beladen Santos. Angelico bleek geboren en getogen Stad-Groninger, opgegroeid op een paar honderd meter van de Westerbinnensingel. Ze waren nog lang niet van de pensioengerechtigde leeftijd, dus moesten zich beperken tot een rondje Girona - Teruel - Valencia - Girona. Het is wel leuk om te zien dat er door deze ontmoetingen een soort netwerkje van vakantiefietsers ontstaat, want zij hadden al over ons gehoord van Carli en Jaap, die twee nachten geleden op dezelfde camping als zij hadden gestaan.

De laatste 20 km kwamen we weer door een agrarisch gebied (de vallei van de Ebro). Olijven, amandelen, pruimen, perziken en heel veel kersen, die net op dit moment rijp zijn. ‘Aan een boom zo volgehangen mist men een enkel kersje niet’, sprak Marja bij de eerste handvol die ze plukte. Heerlijk waren ze. Ons hostal zit boven een winkeltje met verantwoorde groente, fruit en lekkernijen als worst, jam en honing. Aan de buitenkant ziet het er wat haveloos uit, maar onze kamer, die toepasselijk De Kersenboom heet, is modern en voortreffelijk. Vreemde gewaarwording: we zitten op de tweede verdieping, maar je kunt gewoon vanaf de straat door ons raam naar binnen kijken en de achteruitgang van het hostal zit naast onze kamer ;)

De Ebro is een brede rivier met zo te zien mooi schoon water, maar Mora d’Ebre is een wat scharrig stadje. De gediplomeerde opticien was al naar huis, de meeste restaurants zijn alleen in het weekend ‘s avonds geopend en er is niet echt een leuk centrum; morgen snel weer verder. Gelukkig hebben we nog wel een lekker tapas-restaurant gevonden, Sota de Copes. Een atypisch van binnen nachtclubachtig restaurant met op het terras heerlijke jaren ‘70 muziek en prima eten. Met een cava erbij, wat wil je nog meer?

Totaal 1373 km en vandaag een bescheiden 390 hoogtemeters.