Thailand 2014 - dag 4 - Hintok River camp

Reizen volgens een vast programma betekent ook: op tijd opstaan om met het busje mee te gaan naar alweer een bijzondere plek. Gelukkig hoefden we geen koffer in te pakken, want we blijven twee nachten in ons leuke tenthuisje. In een van de hoofdgebouwen werd het ontbijt geserveerd, prima, met op bestelling gebakken eitjes en veel vers fruit. Om half negen vertrokken we naar het Nationaal Park Erawan Falls. Uit het weer onbegrijpelijke verhaal van Kin maakten we bij benadering op dat er zeven watervallen waren, dat het hier en daar 'slippely' was en dat er tijdens het zwemmen visjes aan onze voeten zouden knabbelen. Het park was mooi aangelegd, het pad werd gaandeweg uitdagender en het water zag er heel aanlokkelijk uit. Onze Duitse medereizigers waren gewend om in hun omgeving flink wat bergen te beklimmen, dus hadden wij al snel het zweet op de rug en andere plekken staan toen we hun tempo volgden. Bij de vijfde waterval had ik het wel gezien - ze lijken toch allemaal een beetje op elkaar - dus zijn wij teruggegaan. De zwempoeltjes bij de watervallen waren toen al behoorlijk gevuld met hele hordes Russen, maar gelukkig konden we bij waterval nummer 2 nog terecht voor een frisse duik met keiharde regendouche. Wat Kin als guppies had beschreven, bleken forse forellen te zijn die zich met een gezonde trek verzamelden bij de plekken waar men te water ging. Ik meende ze in mijn kuiten te voelen happen dus ben ik hard gaan trappen met mijn voeten, brrr.

De lunch was voor ons geregeld bij een van de restaurantjes langs de parkeerplaats, een lekker soepje en verschillende frisse, pittige gerechten. Toen weer in de bus, op naar het Death Railway Museum en begraafplaats in Kanchanaburi. Het was een klein maar indrukwekkend museum, met foto's, verhalen, een film en overgebleven materialen van de jaren dat hier de Birmaspoorlijn is gebouwd. Ongelooflijk veel mensen zijn daarbij ingezet, waaronder veel krijgsgevangenen, en velen zijn omgekomen door de erbarmelijke omstandigheden waaronder en het tempo waarin men moest werken en de ziektes die er uitbraken. Op de begraafplaats zag je ook veel Nederlandse namen, veel jonge mannen ook. Jammer dat we maar weinig tijd hadden om alles te bekijken. Als laatste stond de Bridge over the River Kwai op het programma. De brug is herbouwd, alleen op het einde zie je dat er wat oude materialen zijn gebruikt. Interessant allemaal! De film met Alec Guinness nog maar eens gaan lenen..

We waren pas tegen zessen weer bij ons huisje en om zeven uur stond het eten alweer klaar. We hebben het getroffen met de mensen die toevallig dezelfde excursies maken als wij, we hadden een gezellige avond met zijn allen. Na morgen splitsen zich onze wegen, wie weet met wie we dan weer in de bus zitten.