Thailand 2014 - Dag 11 - Thong Nai Pan Yai Beach

Geen lang verhaal vandaag. We hebben heerlijk uitgeslapen in onze airconditioned kamer, hoewel het een beetje lastig was om de juiste balans te vinden tussen verkoeling en iets te fris (een mens moet nu eenmaal iets te zeuren hebben). Vervolgens ontbeten op het strand in de schaduw van twee grote bomen, Voordat we ons gingen wijden aan het creëren van een jaloersmakende teint op de lichaamsdelen die we volgende week aan de thuisblijvers kunnen tonen, nog even het dorpje in gelopen voor flessen water, vers geld en dito fruit. Als je wat meer tijd zou hebben en het een beetje goed zou uitzoeken, kun je in Thailand op een minimaal budget naar de meest schitterende plekjes reizen en voor heel weinig overnachten en eten. Ook voor ons is het allemaal niet duur; een volledig maal met een drankje erbij kost zelden meer dan een tientje pp., maar we zijn waarschijnlijk wat te laks in het afdingen op taxi's en andere zaken.

Toen moesten we er natuurlijk aan geloven. Badlaken gescoord, stretcher uitgezocht en in de schaduw van een kokospalm op het strand kijken naar de mensen die langs komen, afgewisseld met lezen en een stukje zwemmen. Dat ga ik wel een paar dagen volhouden maar veel langer toch echt niet. Na de lunch zagen we dat we zelfs in de schaduw flink rood waren geworden op de niet  goed ingesmeerde borstkas en rug; goed excuus voor een siësta met airco.

Aan het eind van de middag is het licht altijd veel mooier dan als de zon heel hoog staat, dus toen hebben we een lekkere wandeling gemaakt langs het strand en wat sfeerplaatjes geschoten. Dit verhaaltje schrijf ik bij de lokale Italiaan, die authentiek Italiaans eten beloofde en grotendeels waarmaakte. Na tien dagen Thai food een welkome afwisseling. De eigenaresse vertelde dat ze hier een paar jaar geleden naartoe zijn gekomen, maar dat het erg moeilijk is om zich een plaats tussen de lokale bevolking te verwerven. Ze hebben er bewust voor gekozen om geen Thais eten op de kaart te zetten, maar het blijft lastig om geaccepteerd te worden. Van andere immigranten had ze begrepen dat dat na 20 jaar nog steds zo is, dus ze dacht wel dat ze ooit weer terug zouden keren naar La Bella Italia.