Transamerica 2012 - dag 7 - Louisa, VA - Greenwood, VA (121 km)

121 km? Pffff, ja echt... Het was de enige mogelijkheid om ook de volgende etappes enigszins draaglijk te maken. Daarom vanochtend  vroeg vertrokken, na een geweldig ontbijt van Trecia, de eigenaresse van de Whistle Stop. We zaten in haar dining room, waar zij een enorme verzameling glas, serviesgoed en zilverwerk tentoongesteld had. Onze slaapkamer was al een soort museum, met oude poppen, stapels hoedendozen, antieke lampjes en ouderwetse reclameprenten en ook in de hal - zie de foto die Henk ervan maakte - keek je je ogen uit. Door Trecia uitgezwaaid, ging het eerst naar de Food Lion om spullen voor de lunch in te slaan. Na een paar uurtjes fietsen zijn we gestopt omdat we een schildpad zagen en er een foto van wilden maken. We waren een beetje voorzichtig omdat we nog niet het onderscheid wisten tussen de gewone 'box turtle' en de veel gemenere 'snapping turtle', die niet alleen flink kan bijten, maar ook nog eens, zo vermeldde onze reisgids, lightning fast is! Vandaar dat we het beest geen zetje hebben gegeven zodat hij zijn kop uit zijn schild zou steken. Inmiddels weet ik dat we met een box turtle te maken hadden, volslagen onschuldig en heel erg traag. Omdat Henk tijdens deze stop ook nog langdurig op zijn knieën heeft gelegen om een klein wit bloemetje te fotograferen - José, Linda of Ma van Doren, hoe heet ie? - waren we al best veel tijd kwijt. Voeg daar nog het debacle bij in de bank in Palmyra (geldmachine gaf geen dollars, dus kleine paniek, maar helemaal goedgekomen) en we lagen niet echt op koers om tijdig in Greenwood aan te komen. Na de lunch aan het Fluvanna Ruritan Lake zouden we daarom een tandje bijzetten. Tegen de tijd dat we in Charlottesville aankwamen en we al een poosje een mooi uitzicht hadden op de Blue Ridge Mountains, begon Henk zich zoveel zorgen te maken over het gekraak van mijn fiets bij het klimmen, dat we op zoek gingen naar een fietsenmaker. Lang gezocht en gevonden, maar geen van de überhippe fietsenjongens had tijd voor een diepgaand onderzoek van mijn crankstel. Maar er zouden volgens hen geen ongelukken gebeuren... Dat hopen wij dus ook maar! Om kwart over 5 begonnen we aan de laatste 22 km, over een drukke weg weer. Maar nu zitten we dan ook in Misty Mountain Camp Resort - voorheen geheten Yogi Bear's Jellystone Park Campground (wie herinnert zich deze tekenfilms?) - en drinken een welverdiend glaasje wijn. Vandaag was het 'roller coaster', korte maar venijnige klimmetjes, zo'n 1200 hoogtemeters. Morgen gaan we de bergen in!

Totaal 690 km